Σορτς: «Σαν βόμβα που ετοιμάζεται να... εκραγεί η φετινή σεζόν»!

Ο Τι Τζέι Σορτς παραχώρησε μία μακροσκελή και όμορφη συνέντευξη στο «CLUB 1908», όπου - μεταξύ άλλων - αναφέρθηκε στη σεζόν 2025/26 και στο τρόπαιο της EuroLeague που επιθυμεί να κατακτήσει με τον Παναθηναϊκό. 

Παράλληλα, ο Αμερικάνος γκαρντ έκανε μία αναδρομή στην παιδική του ηλικία, αλλά και στα χρόνια όπου ξεκίνησε να αγαπά το μπάσκετ και να ασχολείται με το άθλημα, ενώ μίλησε για το 7ο τουρνουά «Παύλος Γιαννακόπουλος», που θα διεξαχθεί στην Αυστραλία. 

Αναλυτικά, όσα ανέφερε, μεταξύ άλλων, ο Τι Τζέι Σορτς: 

Για την off-season: 

«Νομίζω είχα αρκετό χρόνο να ξεκουραστώ. Προφανώς η περσινή ήταν μία μακρά σεζόν, αλλά όταν είσαι εκτός για δύο μήνες, έχεις τον χρόνο να αναγεννηθείς, να ξεχάσεις το μπάσκετ και να προετοιμαστείς ψυχολογικά για τη νέα σεζόν. Οπότε ας πούμε ότι είχα μία καλή μερίδα ξεκούρασης, που πέρασα ωραία και ξέχασα για το μπάσκετ. Αλλά είχα και μία καλή περίοδο να προετοιμαστώ και να είμαι έτοιμος για τη σεζόν που έρχεται». 

Για το αν άλλαξε κάτι από την καλοκαιρινή ρουτίνα του: 

«Δεν άλλαξα κάτι ιδιαίτερο. Κράτησα κατά βάση την ρουτίνα που ακολουθώ εδώ και τέσσερα - πέντε καλοκαίρια. Με τα βάρη και τις προπονήσεις. Και παράλληλα περνούσα καλά βλέποντας τους φίλους και την οικογένειά μου. Οπότε, δε θα έλεγα ότι υπήρξε κάποια ουσιαστική αλλαγή σε ό,τι έκανα αυτό το καλοκαίρι. Ήταν το ίδιο πράγμα που έκανα για να είμαι επιτυχημένος όλα αυτά τα χρόνια». 

Για το «Varkiza Resort» στο οποίο έγινε η συνέντευξη: 

«Είναι πολύ όμορφο. Να έχεις τη δυνατότητα να έρθεις σε ένα μέρος όπως αυτό, να είσαι σε ένα μέρος όπως αυτό. Και να είναι 15, 20 ή 30 λεπτά από οπουδήποτε βρίσκεσαι (σ.σ. στην Αθήνα). Νιώθεις σαν να κάνεις συνεχώς διακοπές. Όταν δεν έχεις προπόνηση, μπορείς να κάνεις πράγματα όπως αυτό και να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο μέρος. Είναι σαν να ηρεμεί το μυαλό σου, γιατί αποσυνδέεσαι από το άθλημα και έχεις τη δυνατότητα να διασκεδάσεις. Οι πρώτες μου εντυπώσεις είναι ότι το μέρος είναι πολύ όμορφο, υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να δω ακόμα και να κάνω, αλλά μέχρι τώρα είναι τέλεια!».

Για το αν η νέα πρόκληση του προκαλεί άγχος ή τον συναρπάζει περισσότερο το γεγονός ότι είναι κάτι καινούργιο: 

«Το "άγνωστο" και το να πηγαίνω σε μία νέα ομάδα προκαλεί πάντα αυτό το άγχος και... πεταλούδες, κυρίως για το πως θα κυλήσει. Όμως, νομίζω ότι περισσότερο είναι ένας αγχωτικός ενθουσιασμός, θετικό, όμως συναίσθημα. Όχι ότι είμαι φοβισμένος ή ότι δε μπορώ να κάνω ό,τι κάνω. Λέω ότι "εντάξει, είναι κάτι καινούργιο, πρέπει να προσαρμοστείς και πρέπει να πας εκεί, να συνεχίσεις να είσαι ο εαυτός σου και να συνεχίσεις να βρίσκεις τρόπους να ταιριάξεις στο περιβάλλον". Το να έρχομαι αυτή τη στιγμή σε νέα ομάδα με κάνει να νιώθω ενθουσιασμένος, με το να ανακαλύψω πώς αυτό θα λειτουργήσει με τον εαυτό μου και τους νέους μου συμπαίκτες». 

Για τις αναμνήσεις του, από όταν ήταν 4 ετών και ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ: 

«Για να είμαι ειλικρινής δεν θυμάμαι τίποτα. Η μνήμη μου κάπως θολώνει πηγαίνοντας προς τα πίσω τόσα χρόνια. Έχω κάποιες φωτογραφίες. Η μαμά μου μού δείχνει παλιά βίντεο από όταν έπαιζα ως παιδί, συνεπώς αυτές οι αναμνήσεις που σου έρχονται όταν βλέπεις τις φωτογραφίες, σε πάνε πίσω όταν ερωτεύτηκες το άθλημα. Μπορεί μερικές φορές να ξεχάσεις από που ξεκίνησες, λόγω των όσων γίνονται στην πορεία, αλλά το να αναπολείς αυτόν τον καιρό και να λες ότι όταν ήμουν 4 ετών ξεκίνησα το μπάσκετ, με πάει πίσω και με κάνει να ζω ξανά πράγματα, που ενδεχομένως δε θυμάμαι, αλλά μπορώ να φτιάξω εικόνες με όσα έκανα». 

Για το γεγονός πως έπαιζε με τον μπαμπά του: 

«Παίζαμε πάντα σε έναν μικρό χώρο στο γκαράζ. Η μαμά μου μού αγόρασε μία μπασκέτα. Θα με προκαλούσε (σ.σ. ο μπαμπάς του), αλλά πολύ γρήγορα κατάλαβε ότι δεν μπορούσε να το κάνει. Τον ξεπερνούσα σε ό,τι είχε να κάνει με τις ικανότητες στο μπάσκετ. Δεν χρειάστηκε πολύ καιρό για να καταλάβει ότι "εντάξει, ο γιος μου είναι καλός στο μπάσκετ". Πήρα όμως πολλά πράγματα (σ.σ. από εκείνον), όπως πειθαρχία, τον τρόπο προπόνησης, τον τρόπο να χειρίζεσαι τον εαυτό σου, όταν κυνηγάς μία μπασκετική καριέρα  Είμαι ευγνώμων γι' αυτές τις αναμνήσεις που έχω. Το να παίζω με εκείνον, αλλά και τα μαθήματα που μου δίδαξε για το τι θέλω να γίνω στο άθλημα». 

Για το αν τον βοήθησε το γεγονός ότι ο πατέρας του ήταν στον στρατό, αναφορικά με το κομμάτι της πειθαρχίας: 

«Ναι, σίγουρα. Τώρα έχει βγει στη σύνταξη, αλλά εξακολουθεί να ξυπνά στις 5 το πρωί. Έχει ακόμη τις συνήθειές του και ίσως το κυριότερο πράγμα που μου έμαθε ήταν να χτίζω συνήθειες. Και για εκείνον που ήταν στον στρατό, έπρεπε να έχει αυστηρές συνήθειες. Να ξυπνά νωρίς, να τρώει σε συγκεκριμένη ώρα, να διπλώνει τα ρούχα του με συγκεκριμένο τρόπο. Είναι το ίδιο, όπως νιώθω εγώ και στο μπάσκετ. Πρέπει να δέσεις τα κορδόνια σου, να προπονηθείς, να κάνεις έξτρα σουτ. Οπότε όλα πηγαίνουν μαζί και το ότι εκείνος μου έμαθε αυτές τις εμπειρίες, είναι κάτι πολύ μεγάλο για μένα». 

Για τα χρόνια του high school και πώς αυτά διαμόρφωσαν τον χαρακτήρα του:

«Ήταν ένας συνδυασμός από πολύ δύσκολα και πολύ διασκεδαστικά χρόνια. Την πρώτη μου χρονιά, ήμουν πρωτοετής, νομίζω στα 13 μου χρόνια. Ήμουν στην πρώτη ομάδα και έπειτα τη δεύτερη χρονιά μου, με κάλεσαν στην πιο μεγάλη ομάδα, που είναι σχολική στις ΗΠΑ. Αλλά δεν αγωνίστηκα! Ήμουν στον πάγκο. Ο προπονητής έκανε μία επιλογή που δεν ήθελε να με δοκιμάσει και μπορώ να το σεβαστώ. Όμως, ως παιδί που αυτό είναι το μόνο πράγμα που θέλεις να ακολουθήσεις, σε πληγώνει λίγο! Αυτό μου δίδαξε ότι αν θέλω να κάνω κάτι θα πρέπει να προπονηθώ και να ασχοληθώ περισσότερο με το άθλημα. Έτσι και έκανα και τα τελευταία δύο χρόνια μπόρεσα να το διασκεδάσω και να γίνω ο παίκτης που όλοι βλέπουν τώρα, αλλά σε νεαρή ηλικία».

Για την περίοδο του πανεπιστημίου UC Davis:

«Ναι το UC Davis άλλαξε ουσιαστικά όλη μου τη ζωή. Το να πάω εκεί, έχοντας περάσει δύο χρονιές στο κολέγιο και κάνοντας το βήμα παραπέρα σε εθνικό επίπεδο, με περισσότερα μάτια να κοιτάνε. Παίζαμε στην τηλεόραση, παίζαμε στο υψηλότερο επίπεδο… Και για μένα το να βγω ο καλύτερος παίκτης της σεζόν, ο καλύτερος πρωτοεμφανιζόμενος στην πρώτη μου χρονιά στο πανεπιστήμιο, ήταν μία στιγμή που νιώθεις ότι… περνάς, ο κόσμος επιτέλους σέβεται ό,τι κάνεις και για μένα ήταν μία μεγάλη στιγμή που ενίσχυσε την αυτοπεποίθησή μου, από εκείνη τη στιγμή μέχρι και το υπόλοιπο της καριέρας μου».

Για τη φράση που τον συνοδεύει «The Marathon Continues» και το τατουάζ που φέρει με αυτό:

«Το βάζω παντού στα posts του Instagram. Το έχω και ως τατουάζ ακριβώς εδώ. Μπορείς να δεις εδώ το TMC, δεν ξέρω αν φαίνεται στην κάμερα, αλλά το "TMC" είναι ένα quote κυρίως του Nipsey Hussle που μιλάει για τον διαρκή Μαραθώνιο. Ουσιαστικά τη νοοτροπία που έχω: Οτιδήποτε σου συμβαίνει, η ζωή συνεχίζεται».

Για το γεγονός πως είναι από τα πιο χαρούμενα πρόσωπα της λίγκας και αν υπάρχουν στιγμές που νευριάζει:

«Εννοώ... Προσπαθώ να είμαι πολύ αστείος, με ανεβαστική διάθεση. Λατρεύω τη μουσική, λατρεύω να χορεύω… Μου αρέσει να είμαι γεμάτος ενέργεια. Στην πραγματικότητα αυτό προέρχεται από τη μαμά μου. Η μαμά μου μεγάλωσε και ήταν cheerleader οπότε έχει ενέργεια που δε φαντάζεσαι. Τα γενέθλιά της είναι στις 4 Σεπτεμβρίου, θα γίνει 65 (σ.σ. η συνέντευξη έγινε πριν τη συγκεκριμένη ημερομηνία). Αν τη δεις, τον τρόπο που κινείται, την ενέργειά της, θα έλεγες ότι είναι 21. Από εκεί προέρχεται αυτό, λοιπόν. Όταν είμαι στο παρκέ προσπαθώ να είμαι το ίδιο ακριβώς. Υπάρχουν στιγμές που θα θυμώσω. Το να χάνεις δεν έχει ποτέ πλάκα. Σου βγάζει τον χειρότερό σου εαυτό και πρέπει να ξέρεις πώς θα το ελέγξεις. Και θέλω να πιστεύω ότι όσο περνάνε τα χρόνια έχω βρει τρόπους να το ελέγχω και να μην επιτρέπω να με κατακλύσει. Προσπαθώ να είμαι πολύ κεφάτος, δεν ξέρω… Το λες χαμογελαστός, εγώ το λέω δραστήριος!».

Για τη σύνδεση με τον κόσμο την οποία λατρεύει και για το αν αυτό το γεγονός αποτέλεσε παράγοντα για να υπογράψει στον Παναθηναϊκό: «Ναι οπωσδήποτε. Όλοι βλέπουν το κοινό που είναι εδώ. Τα βίντεο μιλούν από μόνα τους! Συμβουλεύω τον καθένα που δεν έχει επισκεφθεί το γήπεδο εδώ στην Αθήνα, να έρθει σε ένα παιχνίδι του Παναθηναϊκού και να δει πραγματικά τι σημαίνει μία τέτοια ενέργεια. Προφανώς πέρυσι ήμουν στην απέναντι πλευρά και ουσιαστικά τώρα το να τους έχω στο πλευρό μου και να πανηγυρίζουν για εμένα, θα είναι… Δεν ξέρω τι ακριβώς να περιμένω, ποτέ δεν προσχεδιάζω τέτοια πράγματα. Το πώς θα ξεσηκώσω το κοινό ή εκείνο ή το άλλο. Πρέπει να νιώθεις ό,τι γίνεται. Θα δούμε και πώς θα προχωράει η σεζόν, όταν αισθανθείς πιο άνετα… Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί εκεί έξω;».

Για το κομμάτι που λείπει από την τροπαιοθήκη του και το αν είναι η EuroLeague:

«Ακριβώς! Όλοι ξέρουν, όπως κι εγώ, τι έχω κάνει τα τελευταία χρόνια. Ο τίτλος της EuroLeague είναι αυτός που θέλω περισσότερο. Έχω δει το τρόπαιο από κοντά, γιατί έκανα κάποιες συνεντεύξεις την περσινή σεζόν. Θέλω να είμαι σε θέση να το σηκώσω και να το φέρω... σπίτι. Το είδα και όταν στάθηκα στο παρκέ με τον Σλούκα. Εγώ κρατούσα το τρόπαιο του EuroCup. Είδα ότι το μέγεθος δεν ήταν το ίδιο. Οπότε σκέφτηκα "ουάου. Θέλω το μεγαλύτερο"! Είναι όπως στα videogames. Πηγαίνεις βήμα - βήμα και μετά παίζεις με το... μεγάλο αφεντικό. Προφανώς αυτό είναι το "μεγάλο αφεντικό"».

Και για το αν πρόκειται για… υπόσχεση:

«Είναι σίγουρα μια υπόσχεση! Θα δώσω τα πάντα, με ό,τι δύναμη έχω για να φέρω πίσω το τρόπαιο».

Για το 7ο Τουρνουά "Παύλος Γιαννακόπουλος" στην Αυστραλία και τον αντίκτυπο που έχει αυτό:

«Είναι τεράστιο να μπορείς να βρεθείς σε διαφορετικά μέρη. Να ταξιδέψεις σε διαφορετικές χώρες, σε διαφορετικές ηπείρους. Είναι τρελό πόσο μεγάλο έχει γίνει. Για μένα, το να μπορώ να πάρω μέρος σε αυτό είναι τιμή. Προφανώς, είναι η preseason αλλά το νιώθουμε λίγο διαφορετικά. Έχει μεγαλύτερη σημασία, πολλή περισσότερη επιρροή. Είναι διαφορετικό. Σαν να ακουμπάς ένα κομμάτι της ιστορίας. Πέρσι... θυμάμαι ότι το είδα και είπα "ουάου, αυτό είναι φανταστικό". Δεν ήταν καν σαν ένας αγώνας για την preseason. Τώρα, για εμάς να ταξιδεύουμε στην Αυστραλία για να παίξουμε, τιμούμε αυτό που γίνεται... Ανυπομονώ!».

Για τα μηνύματα των φίλων του Παναθηναϊκού:

«Ναι! Τα μηνύματα δεν έχουν σταματήσει. Όλοι είναι πολύ ενθουσιασμένοι για την έναρξη της σεζόν κι εγώ είμαι ενθουσιασμένος για να παίξω. Όπως είπα, αισθάνομαι την ενέργεια και την αγάπη. Τώρα, είναι σαν βόμβα που μετράει αντίστροφα μέχρι να εκραγεί. Πρέπει να περιμένουμε λίγο ακόμη, να κάνουμε κάποιες προπονήσεις για να προετοιμαστούμε και, εύχομαι, να έχουμε μια σπουδαία σεζόν».