Απόστολος Νικολαΐδης: Ο «Πατριάρχης» που έκανε τον Παναθηναϊκό αθάνατο

Συμπληρώθηκαν 45 χρόνια από τον θάνατο του Απόστολου Νικολαΐδη. Μιας μορφής που ξεπερνά τα όρια του Παναθηναϊκού και αγγίζει την ίδια την έννοια του ελληνικού αθλητισμού. Ο «Πατριάρχης» του «τριφυλλιού» άφησε πίσω του έργο αξεπέραστο, ένα αποτύπωμα που παραμένει ζωντανό δεκαετίες μετά τον χαμό του.

Στις 26 Ιουλίου του 1978, στη μεγάλη εκδήλωση για τα 70 χρόνια ζωής του Παναθηναϊκού, στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας, ο Απόστολος Νικολαΐδης πήρε τον λόγο και τα λόγια του ήταν προφητικά:

«Αναλώνοντας ένα μέρος της ζωής μου στην υπηρεσία της Παναθηναϊκής Ιδέας, αισθάνομαι ότι έχω το δικαίωμα να αναφωνήσω κάτι ανάλογο με το “Πόσο εμεγαλύνθησαν τα έργα σου Κύριε;”. Ο Παναθηναϊκός μας εμεγαλύνθη και εδοξάσθη τόσο, ώστε με αυτοπεποίθηση να πιστεύουμε ότι κάποτε θα εορτάζονται και οι εκατονταετηρίδες αυτού. Κι αυτό γιατί ο Παναθηναϊκός, που είναι μία ιδέα, είναι αθάνατος».

Και πράγματι, ο λόγος του επιβεβαιώθηκε. Το 2008, ο Παναθηναϊκός συμπλήρωσε 100 χρόνια ζωής. Το 2025, συνεχίζει, 117 χρόνια μετά τη γέννησή του, να πορεύεται, άλλοτε θριαμβευτής, άλλοτε πληγωμένος, μα πάντα ζωντανός.

Ο Απόστολος Νικολαΐδης «έφυγε» στις 15 Οκτωβρίου 1980, σε ηλικία 84 ετών. Γεννήθηκε στο Ασένοβγκραντ της Φιλιππούπολης (τη Στενήμαχο των Ελλήνων) και από το 1914 αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι στον Παναθηναϊκό, τον οποίο υπηρέτησε ως αθλητής, προπονητής, παράγοντας και, πάνω απ’ όλα, ως άνθρωπος με όραμα.

Θεωρείται η σημαντικότερη μορφή στην ιστορία του συλλόγου, μετά τον Γιώργο Καλαφάτη, που ίδρυσε τον μεγαλύτερο σύλλογο στην Ελλάδα. Ο Απόστολος Νικολαΐδης είχε πολύ σημαντικές επιδόσεις σε ποδόσφαιρο, στίβο, μπάσκετ και βόλεϊ, διετέλεσε Πρόεδρος της ΕΠΟ, του ΣΕΓΑΣ και φυσικά του Παναθηναϊκού. Η προσφορά του ξεπερνά κάθε τίτλο και κάθε στατιστική. Ήταν εκείνος που έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία νέων τμημάτων, που φρόντισε να διατηρηθεί ο Παναθηναϊκός ως ιδέα και όχι απλώς ως σωματείο.

Αγωνίστηκε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το 1920 στο δέκαθλο, ενώ υπήρξε και από τους πρωτεργάτες του Ράλι Ακρόπολις. Μετά τον θάνατό του, η ιστορική έδρα στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας πήρε το όνομά του. Πρόκειται για μια απόφαση - φόρο τιμής σε εκείνον που αφιέρωσε τη ζωή του στο «τριφύλλι».

Η εικόνα της κηδείας του έμεινε ανεξίτηλη, καθώς τη σορό του μετέφεραν στους ώμους τους αθλητές όλων των τμημάτων του Παναθηναϊκού, μεταξύ των οποίων ήταν οι Οικονομόπουλος, Καμάρας, Αντωνιάδης (ποδόσφαιρο), Γεωργαντής (βόλεϊ), Γκάρος (μπάσκετ). Μια γενιά που αποχαιρετούσε τον άνθρωπο που την ενέπνευσε.

Η αναφορά στη μνήμη του Απόστολου Νικολαΐδη δεν είναι απλή υπενθύμιση. Είναι υπενθύμιση του γιατί υπάρχει ο Παναθηναϊκός. Γιατί ο σύλλογος αυτός, μέσα από τόσες συγκρούσεις, αντιθέσεις και δυσκολίες, εξακολουθεί να στέκει όρθιος.

Κι όμως, παρά τις «πληγές», ο Παναθηναϊκός επιβίωσε, γιατί υπήρξαν άνθρωποι σαν τον Απόστολο Νικολαΐδη, που τον κράτησαν ενωμένο και τον έκαναν σύμβολο. Οραματιστές, όπως εκείνος και οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος, που δεν είδαν τον Παναθηναϊκό ως περιουσία, αλλά ως αποστολή, ως ιδέα, ως απόλυτη αγάπη.