Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός: O σπουδαίος Ολυμπιονίκης Παρασκευόπουλος

Στο πλαίσιο της ενότητας με τις βιογραφίες των ανθρώπων που υπηρέτησαν τον Παναθηναϊκό, οι άνθρωποι του Ερασιτέχνη παρουσίασαν τη ζωή του Παναγιώτη Παρασκευόπουλου. 

Αναλυτικά όσα αναφέρει ο Ερασιτέχνης Παναθηναϊκός: 

«Ο Παναθηναϊκός Αθλητικός Όμιλος παρουσιάζει τις ζωές όλων των ανθρώπων που υπηρέτησαν το «τριφύλλι» από διαφορετικά σημεία εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων.

Μια τιμητική φιγούρα που έχει περάσει από τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο είναι ο σπουδαίος Παναγιώτης Παρασκευόπουλος.

Γεννήθηκε το 1875 στην Παλούμπα της Γορτυνίας και συμμετείχε στους  Ολυμπιακούς αγώνες στην Αθήνα το 1896, την εποχή εκείνη μάλιστα ήταν φοιτητής της ιατρικής και ήταν δεύτερος στην δισκοβολία με επίδοση 28,95 μ. συμμετείχε και στην ποδηλασία στην κούρσα 12 ωρών όπου τερμάτισε τρίτος. Τότε ήταν αθλητής του  ΑΟ Αθηνών.

Στους   Ο.A. του 1900 στο Παρίσι συμμετείχε πάλι στην δισκοβολία όπου ήρθε τέταρτος με επίδοση 34,15 μ. και 5ος στη σφαιροβολία με επίδοση 11,52. Στο Παρίσι λόγω του ότι δεν υπήρχε Ελληνική Ολυμπιακή επιτροπή ακόμα ο Παρασκευόπουλος αλλά και οι υπόλοιποι Έλληνες αθλητές πήγαν με έξοδα των συλλόγων, ο Παρακευόπουλος ήταν αθλητής του Εθνικού Γ.Σ. Αθηνών.

Κατά τις σπουδές του στη Γαλλία συνέχιζε να αγωνίζεται με το επίθετο «Παρασκέ» , στο Γαλλικό πρωτάθλημα στίβου κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια το 1901 στη δισκοβολία και στην σφαιροβολία. Η ίδια επιτυχία του επαναλήφθηκε και το 1902. Το 1903 ήταν νικητής στη σφαιροβολία στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με πανελλήνιο ρεκόρ ενώ 1ος ήταν και το 1904 πάλι στη σφαιροβολία.

Στη Μεσολυμπιάδα του 1906 γωνίστηκε στην ποδηλασία  ενώ δύο χρόνια αργότερα συμμετείχε ενεργά στο ξεκίνημα του Παναθηναϊκού, όντας σύμβουλος του δημιουργήματος του Γεώργιου Καλαφάτη στην πρώτη διοίκηση το 1908 , επί προεδρίας Μαρίνου Μαρινάκη.

Αναμφίβολα το κύρος τους και οι γνώσεις του γύρω από τον αθλητισμό βοήθησαν τον Σύλλογο να γίνει μεγάλος από τα πρώτα του νηπιακά βήματα.

Σπούδασε ιατρική στην Αθήνα και στο Παρίσι, μικροβιολόγος-επιδημιολόγος ενώ πήρε μέρος σε μάχες στον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο, όπου είχε καταταχθεί εθελοντικά.

Το μεγαλύτερο χρονικό διάστημα το πέρασε ως ένας από τους ανθρώπους που βοηθούσαν μέσω του Ερυθρού Σταυρού και εκεί γνώρισε και τη γυναίκα του Ελένη Θεοτόκη.

Με το τέλος του Πολέμου το ζευγάρι εγκαθίσταται στο Βόλο, όπου διέμενε ο μεγαλύτερος αδελφός  του Παναγιώτη,  Κωνσταντίνος  Παρασκευόπουλος και εκεί άσκησε και πάλι την ιατρική.

Στο Βόλο ήρθε σε επαφή με τους αθλητικούς παράγοντες της περιοχής αναπτύσσοντας μεγάλη δράση και ιδιαίτερα  με τον Γυμναστικό Σύλλογο Βόλου όπου διετέλεσε και πρόεδρος στο διάστημα 1923-1928, σε μια πολύ δύσκολη εποχή για τον αθλητισμό.

Ορίστηκε υπεύθυνος του μικροβιολογικού εργαστηρίου του νοσοκομείου και ήταν διευθυντής υγειονομικής υπηρεσίας του Δήμου Πηγασών.

Στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ο Παναγιώτης Παρασκευόπουλος και η γυναίκα του έσπευσαν και πάλι να καταταγούν στο μέτωπο για να προσφέρουν βοήθεια παρά την ηλικίας του.

Η γυναίκα του έχασε τη ζωή της στο βομβαρδισμό των Ιωαννίνων το 1941 ενώ ο ίδιος κατάφερε να επιζήσει

Συντετριμμένος από τον  τραγικό θάνατο της γυναίκας του κατάφερε να ανασύρει μόνο τη μια γάμπα του ποδιού της,   που  έθαψε στην ιδιαίτερη πατρίδα της, την Κέρκυρα.  Ο  ίδιος αποσύρθηκε στο χωριό των  Καρουσάδων,  στον  παλιό  πύργο της οικογένειάς της και πέθανε 15 χρόνια μετά».