Καλιούρης Blog: Ακόμα κι αν η Γη σταματήσει...

Ξεκινώντας αυτό το μπλογκ, θα ήθελα να ευχηθώ καλά Χριστούγεννα και γενικότερα καλές γιορτές σε όλο τον κόσμο. Μακάρι άπαντες να περάσουμε καλά με τις οικογένειες και τους φίλους μας και να έχουμε πάντα την υγεία μας. Άλλωστε είναι μακράν του δεύτερου το σημαντικότερο αγαθό.

Το mood των ημερών

Στις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει μία ρομαντική διάθεση, η οποία υπερβαίνει τα συνηθισμένα μου. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να σκέφτομαι συνεχώς πόσο τυχερός είμαι που υπάρχει ο Παναθηναϊκός στη ζωή μου.

Ανεξάρτητα από το τμήμα, το φύλο, την αγωνιστική κατάσταση και την ηλικία (Άνδρες, Γυναίκες, Έφηβοι, Παίδες, Νεανίδες, Κορασίδες), νιώθω πραγματικά ευλογημένος που μπορώ να απολαμβάνω κάθε «πράσινο» ταξίδι.

Όσο για τον επιθυμητό προορισμό, προσωπικά δεν δίνω τόσο μεγάλη βάση όσο ο περισσότερος κόσμος. Κάποιες φορές θα έρθει, κάποιες άλλες όχι. Η ουσία είναι αυτή η προσμονή, το άγχος, οι συζητήσεις, η αγωνία για το τι θα συμβεί.

Ένα ευχαριστώ δεν είναι αρκετό

Όλο αυτό δίνει μία ιδιαίτερη νότα στην καθημερινότητά μου και αποτελεί ένα πολύ μεγάλο κομμάτι στη ζωή μου. Ειδικά στους λίγους μήνες που αναγκάστηκα να απέχω, κατάλαβα πως χωρίς αυτό είμαι μισός. Ως εκ τούτου ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στον μεγαλύτερο ελληνικό σύλλογο δεν είναι και δεν θα είναι ποτέ αρκετό!

Η «αλήτικη» αγάπη και οι υπερβολές

Η αλήθεια είναι πως με τον κόσμο του «τριφυλλιού» διαφωνώ σε πάρα πολλά ζητήματα. Κυρίως με τις υπερβολές που κάνουν, ή λένε, ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Κατανοώ πως το ενδιαφέρον τους για την ομάδα είναι γνήσιο και αγνό και συχνά τους παρασύρει σε ακρότητες. Όμως για μένα αυτό δεν αποτελεί δικαιολογία. Άλλωστε ιστορικά, στο όνομα της αγάπης έχουν γίνει τα μεγαλύτερα εγκλήματα.

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα κομμάτι που δεν μπορώ να αμφισβητήσω και φυσικά νιώθω την ανάγκη να δώσω τα εύσημα προς τους «αιώνια πιστούς».

Πάντα και παντού στο πλευρό του Παναθηναϊκού

Αυτό αφορά την έμπρακτη στήριξη προς όλα τα τμήματα του Ερασιτέχνη, αφού δίνουν το παρών σε όλα τα γήπεδα της Ευρώπης, χωρίς να νοιάζονται αν ο αντίπαλος είναι εμπορικός ή όχι. 

Αξίζει μάλιστα να σημειωθεί πως κάτι ανάλογο συνέβαινε και στα δύσκολα χρόνια, όταν δηλαδή  η κατάκτηση ενός τίτλου έμοιαζε με άπιαστο όνειρο. Η κατάσταση στις κερκίδες ήταν ίδια και απαράλλακτη. Είναι ξεκάθαρο πως στη συγκεκριμένη αγάπη δεν χωρούν όροι και προϋποθέσεις!

Παίζει χωρίς αντίπαλο

Φυσικά ο «πράσινος λαός» παίζει χωρίς αντίπαλο, καθώς σε όλες τις άλλες ελληνικές ομάδες οι αγώνες διεξάγονται μεταξύ συγγενών και φίλων, ακόμα και αν το αγωνιστικό τους μπάτζετ είναι διπλάσιο ή τριπλάσιο από αυτό του «τριφυλλιού». Είπαμε είναι αλλιώς να είσαι Παναθηναϊκός.

Η γνώμη των πρωταγωνιστών

Του λόγου το αληθές πιστοποιούν και οι αθλητές και οι αθλήτριες του συλλόγου, οι οποίοι δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία πόσο όμορφα συναισθήματα νιώθουν κάθε εβδομάδα.

Συγκεκριμένα η Φαίη Κωτούλα ανέφερε (σε συνέντευξη που παραχώρησε σε εμένα και το OnlyPao.gr) πως κάθε φορά που μπαίνει στο κλειστό της Λεωφόρου ανατριχιάζει! Στη συνέχεια πρόσθεσε πως όλο αυτό αποτελεί το πιο όμορφο κομμάτι της δουλειάς της και πως ο κάθε αθλητής μπορεί να το βιώσει μόνο στον Παναθηναϊκό!

Από την πλευρά της η Άννα - Νίκη Σταμολάμπρου επισήμανε πως νιώθει απέραντη ευγνωμοσύνη προς τον κόσμο των «πράσινων», με αφορμή την πελώρια αγάπη που έχει λάβει στο διάστημα που ανήκει στον σύλλογο. Όταν δύο τόσο σπουδαίες αθλήτριες μιλούν έτσι, εγώ δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι άλλο.

Μία ξεχωριστή Παναθηναϊκή δράση

Τέλος θα ήθελα να κάνω μία ειδική μνεία στην όμορφη εκδήλωση που έλαβε χώρα την Τρίτη 23 Δεκεμβρίου στο κλειστό «Παύλος Γιαννακόπουλος», με τον Παναθηναϊκό Αθλητικό Όμιλο να διοργανώνει μία συναυλία. Σε αυτή τραγούδησαν οι «Ρουλαλάδες», ένα συγκρότημα που δημιουργήθηκε από οπαδούς του «τριφυλλιού».

Φυσικά ο σκοπός ήταν ιερός, αφού τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν ήταν για την ενίσχυση των τμημάτων ΑμεΑ του συλλόγου! Το παρών έδωσαν περίπου 1.000 φίλοι της ομάδας, σε μία ακόμη αξιέπαινη πρωτοβουλία που δείχνει στην πράξη τον τρόπο που λειτουργεί ο Ερασιτέχνης σε όλα τα επίπεδα.

Το συμπέρασμά μου

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω πως δεν ξέρω αν τα Ερασιτεχνικά τμήματα του Παναθηναϊκού θα κατακτούν κάθε χρόνο τίτλους.  Δεν ξέρω καν αν θα τους διεκδικούν με συνέπεια, αφού στον πρωταθλητισμό υπάρχουν και αναποδιές.

Άλλωστε κάποιες φορές ο αντίπαλος είναι καλύτερος, ενώ ο Παναθηναϊκός δεν χρωστάει κούπες και επιτυχίες σε κανέναν. Έχει δικαίωμα να αποτύχει και 2 και 3 και 153 συνεχόμενες φορές, χωρίς να πρέπει να απολογηθεί.  Γενικότερα στη ζωή κανείς δεν σου εγγυάται τίποτα, όσο εχέγγυα και αν έχεις.

Όμως μπορώ να πω με σιγουριά πως τα Ερασιτεχνικά τμήματα θα έχουν πάντα τη στήριξη του «πράσινου» λαού. Σε κάθε γήπεδο της Ευρώπης και κόντρα σε οποιοδήποτε αντίπαλο, οι κερκίδες θα είναι ασφυκτικά γεμάτες και στολισμένες στα πράσινα.

Ακόμα και αν η ομάδα δεν διεκδικεί κάποιο τίτλο, ακόμα και αν η ήττα μοιάζει δεδομένη εξαιτίας της δυναμικής του αντιπάλου. Ακόμα και αν υπάρξουν ξανά πολλές διαφωνίες μεταξύ διοίκησης και οπαδών.

Ακόμα κι αν η Γη σταματήσει...