Αλαφάκης Blog: Win or die!

Είναι κοινό μυστικό πως ο Παναθηναϊκός απέχει εδώ και πολλά χρόνια από το φυσικό του μέγεθος. Αυτό που επιτάσσει να κατακτά τους εγχώριους τίτλους και να πρωταγωνιστεί στην Ευρώπη. Τα 15 χρόνια χωρίς Πρωτάθλημα είναι κάτι μη αποδεκτό για έναν σύλλογο τέτοιου επιπέδου και η πίεση που υπάρχει στην ομάδα κάθε χρονιά είναι τεράστια.

Το ζήτημα είναι το πώς ανταποκρίνεται σε αυτή όλος ο οργανισμός: από την διοίκηση -που φέρει αδιαμφισβήτητα την μεγαλύτερη ευθύνη για αυτή την κατάσταση- μέχρι τους προπονητές και τους ποδοσφαιριστές. Οι φορές που ο Παναθηναϊκός βγήκε εκτός στόχων (των πραγματικών στόχων που του αρμόζουν, όχι αυτού της... 2ης θέσης) από πολύ νωρίς στην σεζόν είναι πολλές. Φέτος όμως υπάρχει κίνδυνος να... καταρριφθεί αυτό το ρεκόρ!

Η απαράδεκτη εκκίνηση δεν αφήνει κανένα περιθώριο

Το «Τριφύλλι» ενισχύθηκε το καλοκαίρι και έφτιαξε ένα ρόστερ πολύ ποιοτικό, παρότι υπάρχουν κάποια κενά που θα μπορούσαν να καλυφθούν. Το θέμα είναι ότι παρά το μεγάλο μπάτζετ και τους ικανούς παίκτες, η ομάδα έχει ήδη... πετάξει βαθμούς κόντρα σε Λεβαδειακό (1-1 στην Λεωφόρο), Κηφισιά (3-2 στο Πανθεσσαλικό) και δεν έχει πάρει το πρώτο εντός έδρας ντέρμπι της χρονιάς (1-1 με Ολυμπιακό).

Γίνεται εύκολα κατανοητό ότι παρότι βρισκόμαστε πάρα πολύ νωρίς, το ματς με τον Ατρόμητο είναι πλέον... do or die για την ομάδα. Νέα βαθμολογική απώλεια και μάλιστα μέσα στην Λεωφόρο θα ισοδυναμεί σχεδόν με «λευκή πετσέτα» στην μάχη του τίτλου, από την οποία μοιάζει ήδη να απέχει ο Παναθηναϊκός.

«Τελικός» και για ψυχολογικούς λόγους

Κι αν βαθμολογικά το «Τριφύλλι» δεν έχει περιθώριο για απώλειες, από ψυχολογικής απόψεως το «πρέπει» είναι ακόμα μεγαλύτερο! Το καλό κλίμα που πήγαινε να δημιουργηθεί... διαλύθηκε από την ήττα-σοκ από την Γκόου Αχέντ Ιγκλς και είναι προφανές ότι εάν έρθει αρνητικό αποτέλεσμα και απόψε τότε η κατάσταση θα γίνει πάρα πολύ δύσκολη για την συνέχεια.

Και -βάσει των όσων βλέπουμε- η χρονιά θα μοιάζει να έχει τελειώσει... πιο πρόωρα από ποτέ για τον σύλλογο.