Αλαφάκης Blog: Της -ποδοσφαιρικής- δικαιοσύνης ήλιε νοητέ

Τείνουμε να γίνουμε κουραστικοί, αλλά πραγματικά τι νόημα έχει να γίνει κάποιο αγωνιστικό σχόλιο για το χτεσινό παιχνίδι στο «Κλ. Βικελίδης»; Παρά τα γνωστά του προβλήματα, παρά την -συνηθισμένη πλέον- αναίτια οπισθοχώρηση, παρά το -συνηθισμένο πλέον- κωμικό λάθος του τερματοφύλακά του, ο Παναθηναϊκός έπρεπε να έχει φύγει από την Θεσσαλονίκη με το τρίποντο.

Ένα ακόμα παιχνίδι της ομάδας αλλοιώθηκε από διαιτητικές αποφάσεις, σε μια εποχή όπου με την χρήση της τεχνολογίας αλλά και με ρέφερι -θεωρητικά πάντα -εγνωσμένης αξίας από το εξωτερικό δεν θα έπρεπε να υφίστανται τέτοια φαινόμενα. Κι όμως, εδώ είμαστε... Με έναν Παναθηναϊκό που έχει αλλάξει ήδη δύο προπονητές και πάει για τρίτο, που από νωρίς έμεινε πίσω στην κούρσα του τίτλου, αλλά ακόμα κι έτσι δεν του επιτρέπουν να πάρει ανάσα και να ελπίζει σε οτιδήποτε.

'Ιδιες φάσεις, άλλες αποφάσεις

Η κατάσταση αυτή κρατάει πια σχεδόν 30 χρόνια. Είναι αδιανόητο ότι κάποιοι λυμαίνονται τον χώρο του ποδοσφαίρου εδώ και τρεις δεκαετίες και δεν επιτρέπουν στον μεγαλύτερο σύλλογο της χώρας να σηκώσει κεφάλι. Και μάλιστα με τρόπους προκλητικούς, στέλνοντας μήνυμα ισχύος. Προσπαθώντας να μας βγάλουν όλους τρελούς. Δεν θα τους κάνουμε όμως την χάρη...

Η ΑΕΚ πέρασε από την Κηφισιά με ένα πέναλτι που δόθηκε για μια... ανεπαίσθητη επαφή στον Γιόβιτς. Ίδια επαφή υπάρχει χτες στον Τσέριν, στην φάση του γκολ του Άρη. Το ένα δόθηκε πέναλτι, η ΑΕΚ πήρε δύο βαθμούς, το άλλο δεν δόθηκε φάουλ, ο Παναθηναϊκός έχασε δύο βαθμούς. Στο Αγρίνιο, το χέρι του Τσέριν, αφού πρώτα η μπάλα είχε βρει στο σώμα του, δόθηκε πέναλτι. Χτες, το χέρι του παίκτη του Άρη, αφού πρώτα η μπάλα βρήκε σε συμπαίκτη του 2 μέτρα μακριά, δεν δόθηκε πέναλτι. Το χέρι του αμυντικού της Λάρισας όμως, δόθηκε πέναλτι για τον Ολυμπιακό.

Πάντα και παντού δύο μέτρα και δύο σταθμά. Ίδιες φάσεις, μα διαφορετικές αποφάσεις. Ανάλογα με το χρώμα της φανέλας. Παιχνίδια στα οποία ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ θα πάρουν το τρίποντο, ο Παναθηναϊκός θα τα χάσει. Στο ένα γήπεδο η επαφή δύο παικτών στο τρέξιμο σημαίνει παράβαση, στο άλλο όχι. Στην Λάρισα το χέρι είναι πέναλτι, στο «Κλ. Βικελίδης» δεν είναι. Εδώ δεν είδαν πέναλτι σε λαβή ελληνορωμαϊκής του Ρόουζ στον Γερεμέγεφ, σε φάση που τον σήκωσε από το έδαφος και τον ξάπλωσε κάτω. 

Πραγματικά, τι να κάτσουμε να συζητήσουμε;