Αλαφάκης Blog: Ομάδα που δεν σε αφήνει να χαρείς!

Ο Παναθηναϊκός κατάφερε με την αλλαγή προπονητή να βελτιώσει την εικόνα του, ενώ πήρε κάποια αποτελέσματα που «έφτιαξαν» και την ψυχολογία του. Ο θρίαμβος στην Βέρνη, που έφερε στην ομάδα στην 1η θέση της κατάταξης της League Phase του Europa League, αλλά και το «διπλό» με ανατροπή στο Αγρίνιο, έδειξαν ότι κάτι αλλάζει στο «Τριφύλλι». Και μετά ήρθε η χτεσινή βραδιά...

«Αυτόχειρας» Παναθηναϊκός, πέταξε δικό του παιχνίδι

Το χειρότερο με αποτελέσματα σαν το χτεσινό, είναι να έρχονται με αυτόν τον τρόπο... Αν ο Παναθηναϊκός έπαιζε κάκιστο ποδόσφαιρο, ήταν χειρότερος, οι Ολλανδοί είχαν τις ευκαιρίες, θα ήταν πολύ πιο εύκολο να «χωνέψει» κάποιος την ήττα. Στο ποδόσφαιρο άλλωστε υπάρχουν και οι κακές βραδιές. Αλλά να είσαι ανώτερος σε όλο το ματς, να έχεις 33 τελικές, να χάνεις κλασικές ευκαιρίες και τελικά να χάνεις, αυτό πραγματικά είναι ανεξήγητο.

Με τι ψυχή και τι κουράγιο να κάνεις ανάλυση και κριτική του αγώνα αυτού; Ο Παναθηναϊκός είχε την μπάλα στα πόδια του, πίεζε, έβγαλε ωραίες συνεργασίες και από το πρώτο λεπτό φαινόταν ότι είναι θέμα χρόνου το 1-0. Η Γκόου Αχέντ Ιγκλς άντεξε στο πρώτο ημίχρονο, αλλά η άπιαστη κεφαλιά του Σφιντέρσκι στην επανάληψη έμοιαζε να «τελειώνει» πρόωρα την αναμέτρηση.

Όταν όμως ο Πολωνός έχασε λίγο μετά το... σίγουρο 2-0 σε τετ-α-τετ άρχισαν τα πρώτα «καμπανάκια». Οι αλλαγές του Κόντη δεν βοήθησαν σε τίποτα, αντιθέτως έκαναν πιο δυσλειτουργική την ομάδα (βέβαια ο άνθρωπος δεν είχε διαθέσιμο φορ και ο Σάντσες δεν μπορούσε να αγωνιστεί) και κάπως έτσι ήρθε η ισοφάριση, με ένα ακόμα λάθος του Λαφόν.

Νέες ευκαιρίες για το 2-1, με κορυφαία αυτή του Τζούρισιτς, και τελικά 1-2 κόντρα στην ροή του αγώνα με γκολ-καρμπόν, απλά αυτή την φορά χωρίς την... βοήθεια του «πράσινου» τερματοφύλακα. Πόσο πιο Παναθηναϊκός το θες; Ένα ματς που έπρεπε να έχει πάει στο 2-0 ή 3-0, το «Τριφύλλι» το έχασε με 1-2, από μια ομάδα που δεν είχε κερδίσει ξανά εκτός συνόρων.

Στα... σκουπίδια το «διπλό» της πρεμιέρας, νέος κύκλος εσωστρέφειας

Σε βαθμολογικό επίπεδο μιλάμε για καταστροφή. Ο Παναθηναϊκός είχε ΧΡΥΣΗ ευκαιρία να κάνει το «2Χ2», να φιγουράρει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα της διοργάνωσης και να κοιτάει με τεράστια αισιοδοξία το μέλλον, θέτοντας γερές βάσεις ακόμα και για παρουσία στην πρώτη 8άδα της League Phase. Αντί για αυτό, κατάφερε να «διαγράψει» την μεγάλη εκτός έδρας νίκη της πρεμιέρας και να... κυνηγάει και πάλι κάποιο μεγάλο αποτέλεσμα στην συνέχεια.

Ταυτόχρονα, η ηρεμία που είχε έρθει με τις δύο σερί νίκες αποτελεί ήδη παρελθόν. Οι «πράσινοι» μπορούσαν να κερδίσουν Γκόου Αχέντ Ιγκλς και Ατρόμητο, να πάνε στην διακοπή με το «4Χ4», όντας 1οι στο Europa League και σε σαφώς καλύτερη θέση στο Πρωτάθλημα, περιμένοντας την επιστροφή των τραυματιών και παράλληλα παρέχοντας στον Κόντη την ευκαιρία να δουλέψει με αυτοπεποίθηση και θετικό κλίμα ενόψει της δύσκολης συνέχειας.

Αντιθέτως, ο Παναθηναϊκός παίζει και πάλι με τεράστια πίεση και ένα μεγάλο «πρέπει» πάνω από το κεφάλι του, ενώ και μια νίκη κόντρα στον Ατρόμητο θα αποτελεί το... μίνιμουμ και δεν πρόκειται να βελτιώσει ιδιαίτερα το τεταμένο -μετά τα χτεσινά- κλίμα στις τάξεις του κόσμου. 

Ομάδα που δεν σ' αφήνει να χαρείς...

Λες και υπάρχει μια τεράστια κατάρα πάνω από τον σύλλογο αυτή την σεζόν, που δεν αφήνει τους οπαδούς να χαρούν για πάνω από 3-4 μέρες... Μετά τις καλοκαιρινές προκρίσεις κόντρα σε Σαχτάρ Ντόνετσκ και Σαμσουνσπόρ, ήρθε η «γκέλα» με τον Λεβαδειακό και η ήττα από την Κηφισιά. Γίνεται μια καλή εμφάνιση με τον Ολυμπιακό που φαίνεται ότι θα φέρει νίκη - «ανάσα», έρχεται η ισοφάριση στις καθυστερήσεις.

Ξεκινάει η ομάδα με θρίαμβο την League Phase, παίρνει κι ένα σημαντικό «διπλό» με ανατροπή στο Πρωτάθλημα, αμέσως ήττα - σοκ στο ΟΑΚΑ από άσημο και άγνωστο αντίπαλο. Μια ομάδα του ύψους ή του βάθους, που δείχνει ικανή σε μια αποτελεσματική μέρα να κερδίσει τους πάντες, αλλά σε μια... άστοχη μέρα να χάσει από τους πάντες. 

Μόνο που έτσι, δεν κατακτάς τίτλους και δεν πετυχαίνεις τίποτα σπουδαίο. Και ο στόχος του Παναθηναϊκού ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι πάντα η κατάκτηση των εγχώριων τίτλων και η καλή ευρωπαϊκή πορεία. Κάτι που μάλλον ο κόσμος αντιλαμβάνεται πολύ καλύτερα από την ίδια την ομάδα...