Αλαφάκης Blog: It's the (m)animal instict

Η αναμέτρηση κόντρα στην Παρί δεν ήταν καθόλου εύκολη για το «Τριφύλλι». Πρόκειται για μια ομάδα με πολύ ιδιαίτερο τρόπο παιχνιδιού, ο οποίος όταν της βγει... δύσκολα αντιμετωπίζεται. Είναι ένα ματσάρισμα που δεν ταιριάζει στους «πράσινους», οι οποίοι μάλιστα είχαν ως μοναδικό διαθέσιμο σέντερ τον Κένεθ Φαρίντ, της μόλις μίας προπόνησης με την υπόλοιπη ομάδα, ενώ προέρχονται και από 2 σερί εκτός έδρας ήττες με κακή εμφάνιση.

Ας ήταν αυτό το... Μονακό του 2024

Ο «Επτάστερος» χρειαζόταν μια νίκη - statement. Ένα αποτέλεσμα το οποίο θα άλλαζε την ψυχολογία, θα επιδρούσε θετικά στον ψυχολογικό παράγοντα και ουσιαστικά θα... γύριζε τον διακόπτη όλης της ομάδας. Την χρονιά του 7ου ευρωπαϊκού, αυτό έγινε μέσα στο Μονακό, με το μεγάλο τρίποντο του Μάριους Γκριγκόνις στην εκπνοή. Δεν αποκλείεται το αντίστοιχο φετινό παιχνίδι, να ήταν το χτεσινό.

It's the (m)animal instict

Η παρουσία ενός κανονικού σέντερ στο παρκέ κυριολεκτικά «μεταμόρφωσε» προς το καλύτερο όλη την ομάδα. Ο Μήτογλου έπαιξε κυρίως στο «4», δίνοντας πολύ ποιοτικά λεπτά και αποτελώντας έναν εκ των κορυφαίων της αναμέτρησης. Προσέφερε παράλληλα τις απαραίτητες ανάσες στον Χουάντσο, που ήταν επίσης κομβικός στα περισσότερα σημεία του αγώνα.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να μην έπαιζε σε τόσο υψηλό και ανταγωνιστικό επίπεδο, όμως ο Κένεθ Φαρίντ έδειξε σαν έτοιμος από καιρό για αυτή την πρόκληση. Παρέδωσε κυριολεκτικά μαθήματα για το πώς παίζεται η θέση «5», έχοντας ΠΑΝΤΑ σωστή τοποθέτηση (εξού και τα 7 επιθετικά ριμπάουντ, τα περισσότερα κόντρα σε 2 ή σε 3 αμυνόμενους), τελείωσε αποτελεσματικά τις φάσεις κοντά στο καλάθι, αποτέλεσε φόβητρο στην «πράσινη» ρακέτα (3 τάπες) και έδειξε θετικό δείγμα και όσον αφορά την ευστοχία από την γραμμή των βολών.

Ασφαλώς είναι πολύ νωρίς για να βγουν συμπεράσματα, όμως το ντεμπούτο του πολύπειρου Αμερικανού ήταν κάτι παραπάνω από εξαιρετικό. Η αυριανή δοκιμασία απέναντι στην Ρεάλ του Ταβάρες είναι σαφέστατα πολύ πιο δύσκολη, όμως αυτό που μετράει είναι πως ο Παναθηναϊκός AKTOR βρήκε και πάλι έναν σέντερ στο στυλ του Λεσόρ. Κι αυτό ήταν που του έλειπε...

Η κορυφαία βραδιά ΟΛΩΝ των γκαρντ

Παράλληλα, ο Αταμάν αξιοποίησε για πρώτη φορά με ολόσωστο τρόπο όλους τους περιφερειακούς του. Επέλεξε να αφήσει την μπάλα στα χέρια του Σορτς, ο οποίος ήταν ο... κουμανταδόρος της ομάδας ακόμα και σε πεντάδα που συνυπήρχε με Σλούκα και Ναν. Μόνο έτσι μπορεί να αποδώσει ο βραχύσωμος Αμερικανός άλλωστε, αφού μακριά από την μπάλα δεν αποτελεί κίνδυνο. Μόλις ανέλαβε την «μπαγκέτα» όμως, ξεδίπλωσε όλες τις αρετές του και εκτελεστικά, αλλά και δημιουργικά.

Με τον τρόπο αυτό απελευθέρωσε και τον Ναν, ο οποίος είχε πλέον ως καθήκον κυρίως να εκτελέσει υπό ευνοϊκές συνθήκες, και όχι να οργανώσει και να φτιάξει παιχνίδι. Κάπως έτσι, ο MVP της Euroleague έκανε το πιο ουσιαστικό φετινό του παιχνίδι, δίχως να εκβιάσει ούτε μία φάση. Μοίρασε την μπάλα όποτε έπρεπε, απέφυγε το overdribbling και ήταν κυριολεκτικά ασταμάτητος από την αντίπαλη άμυνα.

Όσον αφορά τους Σλούκα και Γκραντ, έκαναν αυτά που ξέρουν καλύτερα από τον καθένα. Ο αρχηγός βγήκε μπροστά στο ξεκίνημα του αγώνα και έδωσε το έναυσμα με τα τρίποντά του, ενώ ο Αμερικανός έβαλε το δικό του... λιθαράκι και στις δύο μεριές του παρκέ, όταν η μπάλα «έκαιγε».

Είναι τέτοιο το ταλέντο αυτής της ομάδας, που όταν αυτοί οι παίκτες βρίσκονται σε καλή βραδιά φαντάζει αδύνατο να χάσει το «Τριφύλλι». Οι πιο κομβικές θέσεις στο μπάσκετ εξάλλου είναι το «1», το «5» και μετά το «2». Χτες οι «πράσινοι» δεν πήραν πράγματα από Οσμάν και Ρογκαβόπουλο, όμως κάτι τέτοιο ούτε που φάνηκε στην τελική εικόνα.

Όσο η περιφέρεια βγάζει... φωτιές και στο «5» υπάρχει ένας παίκτης - στήριγμα (ιδανικά και δύο...) τότε ο «Επτάστερος» δεν έχει να φοβηθεί τίποτα! Και το χτεσινό ήταν μόνο η αρχή...