Πρίντεζης Blog: Τι άλλο να κάνει, σπαθιά να καταπιεί;

Βλέπεις τον αρχηγό σου που έχει φάει με το κουτάλι τα μεγάλα παιχνίδια. Εχει αφήσει αμέτρητες φορές τα διαπιστευτήρια του, λυσσάει για να γυρίσει ένα ματς που δεν γύριζε ποτέ και εσύ τι κάνεις για αυτό; Ο Κώστας Σλούκας ήταν ο μόνος που πίστεψε πως μπορεί να ανατραπεί ένα παιχνίδι που είχε εξελιχθεί σε έναν… εφιάλτη χωρίς όρια. Οι υπόλοιποι το πίστευαν; Δε νομίζω. Δεν μου έδειξαν κάτι τέτοιο. Ο Παναθηναϊκός ήταν εκτός τόπου και χρόνου μέχρις ότου φτάσει στο σημείο να χάνει με 23 πόντους και τότε προσπάθησε να «ξυπνήσει», αλλά ήταν πολύ αργά. Γιατί άραγε έπρεπε να φτάσει σε αυτό το σημείο; Ρητορική η ερώτηση.

Ηταν μια εικόνα και ήττα πισωγύρισμα

Ηταν μια ήττα και μια εικόνα πισωγύρισμα. Ομολογώ πως δεν μπορώ να βρω τι είναι αυτό που φταίει και ξαφνικά ο Παναθηναϊκός του 4/4, εξαφανίστηκε. Οι «πράσινοι» είχαν βρει τους ρόλους τους, τη χημεία τους και μετά την διακοπή είναι σαν να μην επέστρεψαν. Σαν να επέστρεψαν στην εικόνα που είχαν τον Οκτώβρη. Χωρίς σκληράδα στην άμυνα, χωρίς καλή κυκλοφορία της μπάλας, χωρίς πρώτη γραμμή άμυνας, αλλά ούτε και δεύτερη. Χωρίς καθαρό μυαλό, σαν να ήταν θεατές.

Ευτυχώς που υπήρχε ο Σλούκας, αλλιώς...

Ο Αρμονι Μπρουκς ένιωσε… Στεφ Κάρι γιατί πολύ απλά τα περισσότερα τρίποντα που επιχείρησε και ευστόχησε ήταν αποτέλεσμα των κάκιστων περιστροφών στην άμυνα. Μια «πληγή» που είχε κάπως «κλείσει» ο Παναθηναϊκός του 4/4, αλλά μια «πληγή» που επανήλθε. Ειδικά η άμυνα στην αδύνατη πλευρά δεν… υπήρχε και δεν υπήρξε και κάποια αντίδραση όσο το ματς ήταν «ζωντανό». Η Αρμάνι έχει ένα καλό. Να στοχεύει στη καλή της spot up επίθεση. Ε… ο Παναθηναϊκός δεν το διάβασε καθόλου σωστά αυτό. Ούτε τακτικά ούτε πνευματικά. Οι βοήθειες που έδιναν ήταν λάθος και το μοιραίο δεν αποφεύχθηκε. Πάλι καλά που ήταν ο Σλούκας και περιορίστηκε η «ζημιά», αν και η ήττα είναι πάντα ήττα και πόσο μάλλον οι 96 πόντοι ως παθητικό.

Ο Παναθηναϊκός του Νοεμβρίου αγνοείται

Αναρωτιέται που πήγε αυτή η ομάδα που έκανε το 4/4 κόντρα σε Παρί, Ρεάλ, Ντουμπάι και Παρτιζάν. Που πήγε αυτή η συνοχή στην άμυνα και η καλή κυκλοφορία στην επίθεση. Που πήγε αυτή η ενέργεια. Σαφέστατα και όλοι έχουν ευθύνες. Οι παίκτες και ο Εργκίν Αταμάν. Αυτή η ήττα και ο τρόπος που ήρθε, μου θύμισε την ήττα στο Βελιγράδι κόντρα στον Ερυθρό Αστέρα. Αναρωτιέται αν αυτό το αποτέλεσμα «ξυπνήσει» ξανά την ομάδα όπως συνέβη τότε. Δεν ξέρω είναι κάτι που θα φανεί άμεσα καθώς επίκειται μια σκληρή διπλή αγωνιστική κόντρα σε Φενέρ, Χάποελ.