Γκαραγκάνης Blog: Με κόσμο στήριγμα, παίκτες οπαδούς και την μπάλα στον αντίπαλο

Ούτε καν στη δύση του Σεπτεμβρίου και το Τριφύλλι παίζει την ύπαρξή του την ίδια... Αυτά που συμβαίνουν στο κοινωνικό πείραμα, που λέγεται Παναθηναϊκός, ο ιστορικός του μέλλοντος θα πρέπει να τα αναλύσει ενδελεχώς και – εφόσον είναι αντικειμενικός, μην ανήκοντας σε κάποια φατρία εντός – να αναδείξει τούς ενόχους και υπεύθυνους για τη δεινή θέση, στην οποία βρίσκεται ο μεγαλύτερος ελληνικός σύλλογος.

Αν είναι αποκλειστικά ο Αλαφούζος, να κριθεί. Αν είναι αποκλειστικά ο Παπαδημητρίου, επίσης. Αν το πρόβλημα έχει αρχίσει από πολύ πίσω, ο ιστορικός καλείται να απαντήσει σε συγκεκριμένα ερωτήματα. Πώς είναι δυνατόν να υπάρχει έστω ένας, πχ, που να μην ενδιαφέρεται για το τι θα γίνει απόψε; Να μην τον νοιάζει; Ή να θέλει επεισόδια για να φύγει ο Αλαφούζος; Ή να αποκαλεί την ομάδα του Αλαφουζιακό ή Τζιγκεροξεφτιλιακό, όπως παλιά; Ποιός τον έκανε να σκέφτεται έτσι; Πώς γίνεται να μπαίνει ένας παίκτης επάνω από την ομάδα και να μην κάνει «μπαμ» η σκοπιμότητά του; Ο χρόνος θα δείξει τα πάντα, οπότε ο ιστορικός – αν είναι Παναθηναϊκός – θα κάνει αυτά που πρέπει...

Ο κόσμος στυλοβάτης, οι παίκτες... Θύρα 13 από μικροί

Ναι, μόνο έτσι μπορεί η διαφορετική συμπαντική διάσταση, που λέγεται Παναθηναϊκός, να πάρει το παιχνίδι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά όλα τα παιχνίδια με την αντίθετη συμπαντική διάσταση που λέγεται Ολυμπιακός. Οι δύο ομάδες, στα πάντα, είναι άλλοι... πλανήτες. Τέτοια ματς είναι νίκες, μόνο αν οι ποδοσφαιριστές έχουν αποφασίσει ότι απαγορεύεται να μην κερδίσουν. Είναι επαγγελματίες, πληρώνονται αδρά και όπως έχει πει ο Ντιέγκο Σιμεόνε «Η ζωή είναι για να δείχνουμε σεβασμό στους ανθρώπους που μας υποστηρίζουν. Οι παίκτες μου πρέπει να είναι πρώτα οπαδοί».

Γιατί και σήμερα ο κόσμος θα είναι στη Λεωφόρο, για να βοηθήσει. Η Θύρα 13, θεματοφύλακας των οπαδικών αξιών του συλλόγου, έδωσε το σύνθημα για τη συμπεριφορά που θα πρέπει να έχουν οι φίλαθλοι στο «Απόστολος Νικολαΐδης». Από εκεί και πέρα, στο αγωνιστικό δεν μπορούμε να πούμε πολλά. Ρουί Βιτόρια, στον Βόλο, με την Κηφισιά. Δημήτρης Κοροπούλης, στη Λεωφόρο, με την Καλλιθέα. Τώρα, Χρήστος Κόντης. Υπάρχει ομαλότητα και κανονικότητα να αναλύσει κάποιος τακτικό πλάνο; Σαν γενικός κανόνας, ο Ολυμπιακός λειτουργεί πιο κανονικά ως οργανισμός και ομάδα. Έχει πολλά ατού, για να πάρει το «τρίποντο».

Μόνο αν η ομάδα διαβάσει τις αδυναμίες του αντιπάλου μπορεί, επί πραγματικού, να έχει τύχη. Αν μπει με ορμή και άμεση επιθυμία να βάλει ένα γκολ, αν δεν το βάλει θα έχει πρόβλημα. Οι Πειραιώτες θα περιμένουν και θα παίξουν στην τακτική που είναι καλύτεροι. Δίχως την μπάλα. Θα πιέσουν και θα περιμένουν στο επιθετικό transition να κάνουν τη ζημιά που μπορούν, σε όποιον τους το επιτρέψει. Η λογική ανάλυση του αντιπάλου είναι να του δώσεις την μπάλα και να τον αφοπλίσεις. Σπανίως ξέρει, αποτελεσματικά, τι να την κάνει. Το «τσούκου – τσούκου μπολ» του Ολυμπιακού αντιμετωπίζεται με ποδόσφαιρο που δεν θα αρέσει στην εξέδρα, αλλά μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Ο Χρήστος Κόντης ξέρει καλύτερα...