Γκαραγκάνης Blog: Η αποθέωση του επόμενου στόχου Τάσου Μπακασέτα

Ορισμένα γεγονότα και καταστάσεις, κάποιες συμπεριφορές είναι τόσο προφανείς και οφθαλμοφανείς, που δεν γίνεται να μην αποτελούν ευδιάκριτα σημάδια μίας πολιτικής διάλυσης εναντίον του Παναθηναϊκού εδώ και δεκαετίες. Όταν το Τριφύλλι μεσουρανούσε στην Ευρώπη και οι εν Ελλάδι αντίπαλοί του «μάζευαν» συντριβές και αποτελούσαν τη χαρά του κάθε ποδοσφαιρικού «χωριού» έπαιζε «τσούκου – τσούκου μπολ». Μία εφεύρεση της αντικειμενικής και αντι – Παναθηναϊκής προπαγάνδας, ώστε να μετριαστούν οι επιτυχίες του Πρέσβη απέναντι σε ομαδάρες. Ήταν... ντροπή, λέγανε. Δηλαδή, κέρδιζες τη Γιουβέντους, «γονάτιζες» την Μπαρτσελόνα και θα έπρεπε, φίλαθλε του Παναθηναϊκού, να ντρέπεσαι. Γιατί δεν έπαιξες με άμυνα στο κέντρο, να φας πέντε γκολ, να γουστάρουν. Χαλούσες τη μανέστρα και αυτό έπρεπε να αλλάξει...

Βέβαια, το 2004 με τον πυρήνα ποδοσφαιριστών του Παναθηναϊκού, που χλευάζονταν από την αντικειμενική και αντι – Παναθηναϊκή κοινή γνώμη, η Ελλάδα έφτασε στη μεγαλύτερη στιγμή της. Πήρε το Euro 2004, με «τσούκου – τσούκου μπολ». Γιατί ο μεγάλος Ότο Ρεχάγκελ γνώριζε ότι, μονάχα έτσι, θα μπορούσε να γίνει η υπέρβαση. Και ξαφνικά, τα απαξιωτικά σχόλια για την προσεκτική άμυνα έγιναν «εθνικοπατριωτικά» τσιτάτα στο ποδόσφαιρο. Ο Γερμανός δεν ήταν τυχαίο ότι από τα πρώτα χρόνια του στην Ελλάδα παρακολουθούσε Παναθηναϊκό. Η προετοιμασία του 2002, επί Φερνάντο Σάντος, ήταν η πρώτη που κάλυψε δημοσιογραφικά ο υπογράφων για τον ΣΠΟΡ FM. Ο Ρεχάγκελ ήταν εκεί σε μία σειρά προπονήσεων και φιλικών.

Ο Πορτογάλος, «καρπουζάς» τότε, έγινε ο mastermind Φερναντάο όταν αργότερα (ξανα)πήγε στην ΑΕΚ, δούλεψε για τον ΠΑΟΚ και την Εθνική ομάδα. Θα πει κάποιος ότι πρώτη φορά... ξαναγίνονται αυτά τώρα! Και το θέμα Γιοβάνοβιτς «γιατρειά» δεν έχει. Ο προπονητής που πολεμήθηκε στον Παναθηναϊκό, τώρα είναι κοινώς αποδεκτός. Και όχι απλά τα πρόσφατα απαξιωτικά σχόλια περί φοβικού προπονητή τού 1-0 – για να μην πιάσουμε τα όσα καταγράφηκαν εναντίον του επί προσωπικού από τους πολέμιους του Παναθηναϊκού – πέρασαν στη λήθη, λες και έγιναν πριν είκοσι χρόνια. Τώρα, όσοι υπερασπίστηκαν, μάλλον πιο σωστά όσοι υπερασπιστήκαμε τον Ιβάν κόντρα σε όλους και σε όλα, βρεθήκαμε και στο επίκεντρο κριτικής.

Η «ασπίδα» στον αρχηγό

Ο Γκέμπελς εμπρός σε ό,τι συμβαίνει ήταν... γατάκι καναπέ. Αλλά, πλέον, έχουν γνώση οι φύλακες και όσοι έπαθαν, έμαθαν. Πέραν της εξέλιξης των πραγμάτων με τον Ιβάν, όπου άκρη δεν θα βγει. Ο Ιωαννίδης από τη μία ημέρα στην άλλη, από τη μετάβαση στη Σπόρτινγκ από τον Παναθηναϊκό, άρχισε να ακούει «γλυκόλογα». Ο Φώτης, όμως, αποτελεί παρελθόν από την ομάδα και υπάρχουμε ακόμα κάποιοι που επιχειρούμε να ξεφύγουμε από πρόσωπα και να πάμε στην ουσία. Ως «ασπίδα» γύρω από τον πολύπαθο Παναθηναϊκό.

Τάσος Μπακασέτας, λοιπόν... Η εμφάνισή του επί της Λευκορωσίας αποτελεί masterpiece και ας έκανε το πέναλτι (;) που οδήγησε στο γκολ των φιλοξενούμενων. Σε 73 λεπτά έβγαλε 1 γκολ και 1 ασίστ, σε 66 επαφές με την μπάλα. Από αυτές οι 43 ήταν μεταβιβάσεις, εκ των οποίων οι 40 εύστοχες. 8 key passes, 7/9 κερδισμένες μονομαχίες σε έδαφος και αέρα και σταματάμε εδώ... Ο αρχηγός της Εθνικής, λοιπόν, δεν κάνει στον Παναθηναϊκό. Η απαξίωσή του έχει αρχίσει εδώ και καιρό. Άλλωστε, πλέον, είναι ο μοναδικός στο ρόστερ που αποτελεί σημείο αναφοράς. Πρέπει να φύγει και αυτός, όπως και όλοι όσοι έπαιξαν καλά – κόντρα σε όλους και όλα – το διάστημα Ιανουάριος 2024 – Μάιος 2024.

Πιθανότατα σύντομα, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και θα φύγει. Έως τότε, ο Μπακασέτας θα πρέπει να προστατευτεί. Κανείς δεν θα κλείσει τα μάτια στις κακές εμφανίσεις του ή δεν θα επισημάνει ενδεχόμενα αγωνιστικά του σφάλματα. Αυτό είναι μέσα στο παιχνίδι και θεμιτό. Η στοχοποίηση του αρχηγού, όμως, δεν είναι. Όταν με την Εθνική παρουσιάζει αυτό το πρόσωπο, σημαίνει ότι δύναται να είναι το ίδιο επιδραστικός και με το Τριφύλλι. Θέμα προπονητή, οργανισμού και των τριγύρω να εξασφαλιστούν οι ικανές και αναγκαίες συνθήκες, ώστε ο Παναθηναϊκός να πάρει από τον αρχηγό του το 100%...