Γουλής blog: Ο Ράφα δεν είναι... Τερίμ, αλλά θα χρειαστεί έναν «κανονικό» Παναθηναϊκό για να πετύχει

Δεν μου είναι πολύ εύκολο να (ξαν)ασχολούμαι με το θέμα προπονητή στον Παναθηναϊκό, ενώ η ομάδα έχει το βράδυ της Κυριακής (19/10, 19:30) ένα τόσο μεγάλης σημασίας παιχνίδι στο «Βικελίδης» με τον Άρη.

Ένα ματς που μπορεί να αλλάξει εντελώς το... έργο για τους «πράσινους» στη Super League, διότι με πιθανό διπλό στη Θεσσαλονίκη, μπορεί να καλυφθεί ένα μεγάλο μέρος απ’ τις «γκέλες» της εκκίνησης, ενώ λίγο μετά ακολουθεί το ΑΕΚ-ΠΑΟΚ όπου κάποιος απ’ τους δύο ή και οι δύο θα χάσουν βαθμούς.

Οι εξελίξεις όμως είναι «εκεί» και δεν μπορείς να τις παραβλέπεις, όσο κι αν ο τρόπος με τον οποίο προχώρησε και κυρίως βγήκε προς τα έξω το «προπονητικό θέμα» απ’ την πλευρά της ιδιοκτησίας του Παναθηναϊκού δεν ήταν κι ο πλέον «κομψός» κι ενδεδειγμένος. Ιδίως όταν ο ίδιος ο Αλαφούζος μόλις την περασμένη εβδομάδα μετέφερε προς τον Χρήστο Κόντη πως προχωράει η ομάδα «ως έχει».

Ο Ράφα Μπενίτεθ είναι πια προ των... πυλών στο «Γ. Καλαφάτης» κι αν δεν αλλάξει κάτι... δραματικά μέσα στα επόμενα 24ωρα (με την εμπλοκή τρίτων), θα υπογράψει με τους «πράσινους» το πιο ακριβό συμβόλαιο όλων των εποχών για προπονητή στην ελληνική Λίγκα και θα πιάσει... δουλειά μετά το ματς με τη Φέγενορντ στην Ολλανδία.

Προσεγγίζοντας με νηφαλιότητα την επιλογή του πολύπειρου Ισπανού τεχνικού, δεν έχω καμία διάθεση να μπω στην ανακυκλούμενη συζήτηση περί της ηλικίας του κι όλων όσων λέγονται ξεπερασμένου ή «παρωχημένου» προπονητή. Αυτά τα ακούω... βερεσέ. Έχει ένα τεράστιο βιογραφικό, έχει πολύ μεγάλες επιτυχίες στο παρελθόν και ναι, όντως τα τελευταία χρόνια οι επιλογές που έκανε στις ομάδες του και η πορεία που είχε δεν τον δικαίωσαν και του άφησαν «σημάδια» στην καριέρα του.

Απ’ την άλλη όμως μιλάμε για τον μεγαλύτερο -βάση επιτυχιών, ομάδων και πορείας στο χώρο- προπονητή που έχει έρθει στα μέρη μας, μία τεράστια προσωπικότητα κι ένα πρόσωπο που θα δώσει μεγάλη αίγλη στον πάγκο του Παναθηναϊκού και στο ελληνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Και μόνο το γεγονός ότι δεκάδες διεθνή, μεγάλα Μέσα ανά τον κόσμο είχαν το τελευταίο 48ωρο ξεχωριστές αναφορές και ρεπορτάζ για τον τελικό κύκλο συζητήσεων του «τριφυλλιού» με τον Ράφα  Μπενίτεθ, αυτό «μιλάει» σαν εικόνα από μόνο του.

Επίσης, επειδή βλέπω και διαβάσω διάφορες συγκρίσεις με τον... Φατίχ Τερίμ λόγω ηλικίας κι επιλογής, να πω απλά πως ο Ισπανός δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Τούρκο τεχνικό. Μα ΚΑΜΙΑ απολύτως! Και σαν πορεία στο ποδόσφαιρο, όπου έχει πολύ μεγαλύτερη παρουσία κι επιτυχίες σε πολύ μεγαλύτερα πρωταθλήματα και σε κορυφαία ευρωπαϊκά κλαμπ και σαν χαρακτήρας και συμπεριφορά σε όλα του.

Το κίνητρο που μπορεί να έχει ο Μπενίτεθ

Ο Τερίμ πέρα απ’ τις προπονητικές «τρέλες» που έκανε, αλλά και το γεγονός πως μέσα σε σχεδόν δύο μήνες κατάφερε να... ανατινάξει τα αποδυτήριά του, σαν χαρακτήρας είχε ένα τεράστιο «ΕΓΩ» που έβγαινε σε βαθμό υπερβολής και γινόταν... αποκρουστικό.

Σε σημείο που να βγάζει προς τα έξω μία αίσθηση πως ο ίδιος ήταν μεγαλύτερος κι απ’ το ίδιο το κλαμπ και κοινώς (μας) έκανε... χάρη κιόλας που είχε έρθει στην Ελλάδα. Αυτό ήταν εν πολλοίς το concept αποτυχίας του, καθώς όλο αυτό λειτούργησε εξοργιστικά ως απόλυτο άλλο άκρο έπειτα από 2,5 χρόνια ισορροπίας με τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς στον πάγκο.

Ο Μπενίτεθ, ωστόσο, δεν έχει τέτοιου είδους «συμπλεγματικά» ζητήματα, ήταν πάρα πολύ σοβαρός όπου κι αν εργάστηκε (ακόμη και στις αποτυχημένες συνεργασίες του), ξέρει επίσης τι θα πει πρωταθλητισμός στο υψηλότερο επίπεδο και πώς να διαχειριστεί δύσκολες καταστάσεις, έχοντας εργαστεί όχι σε έναν ή δύο πάγκους ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ μεγεθών, αλλά σε πολλά κορυφαία κλαμπ.

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι δεν θα έχει κίνητρο ερχόμενος στην Ελλάδα. Ίσα-ίσα που οι όχι και τόσο... επιτυχημένες παρουσίες του στους πάγκους τα τελευταία χρόνια, μπορούν να του προσφέρουν το έξτρα κίνητρο να τα καταφέρει εκεί που δεν κατάφεραν άλλοι κι άλλοι εδώ και χρόνια. Σε μία ομάδα η οποία διεκδικεί τίτλους και παίζει ήδη σε υψηλό επίπεδο στην Ευρώπη, συμμετέχοντας σε League Phase Europa League...

Ο χρόνος που του προσφέρεται από το κλαμπ

Σαφώς και δεν είναι «εύκολη» η συνθήκη που θα βρει ο Ισπανός στον Παναθηναϊκό, διότι αναλαμβάνει (ξαναγράφω αν δεν αλλάξει κάτι... δραματικά) μία τρομερά δύσκολη αποστολή ενός κλαμπ που «κουβαλάει» ένα σωρό «βάρη», αφόρητη πίεση από τα 15 χρόνια ανομβρίας και με ελάχιστες εξαιρέσεις εδώ και πολλά χρόνια ΔΕΝ λειτουργεί κανονικά.

Και είναι σαφές και κι εκείνος απ’ την πλευρά του (όπως κάθε νέος προπονητής) θα χρειαστεί χρόνο για να μπορέσει περάσει τη φιλοσοφία του και τη δική του ποδοσφαιρική λογική και ιδέα. Χρόνο που δεν... έχει εν αφθονία όσον αφορά το τώρα, το άμεσο λόγω της πίεσης που υπάρχει στο κλαμπ, αλλά η ιδιοκτησία του τον προσφέρει με ένα συμβόλαιο (μίνιμουμ) ενάμιση χρόνου και διάθεση να ικανοποιήσει όλα όσα ζητήσει.

Θα χρειαστεί βεβαίως κι αποτελέσματα, άμεσα αποτελέσματα, μα πάνω απ’ όλα για να -αυξήσει τις όποιες πιθανότητές του για να- πετύχει, θα χρειαστεί έναν Παναθηναϊκό που θα λειτουργεί «κανονικά» κι όχι «σπασμωδικά» ή με επιλογές κι αποφάσεις του... ποδαριού. Ας ελπίσουμε να τη βρει όντως αυτή την σταθερότητα, που παραμένει άγνωστη λέξη στο «τριφύλλι» απ’ το πρωινό της 26ης Δεκεμβρίου 2023...