Γουλής Blog: Ο Φαν Μπόμελ δείχνει πολύ πιο «συμβατός» με το προφίλ προπονητή που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός

Ήταν δεδομένο πως ο Σεργκέι Ρεμπρόφ δεν (θα) μπορούσε να είναι ο μοναδικός υποψήφιος στις πρώτες επιλογές της λίστας του Παναθηναϊκού για τη θέση του νέου προπονητή του, με τον Μαρκ Φαν Μπόμελ να «μπαίνει» εξίσου δυνατά στο «κάδρο» της επόμενης ημέρας.

Και μολονότι εμφανίζεται να είναι αυτή την στιγμή η back-up επιλογή πίσω απ’ τον Ουκρανό τεχνικό, εφόσον δεν καταστεί εφικτό τις επόμενες ημέρες να βρεθεί... άκρη με το συμβόλαιο που έχει με την ουκρανική ομοσπονδία, ο Ολλανδός προπονητής και παλιός μεγάλος αμυντικός μέσος των Αϊντχόφεν, Μπαρτσελόνα, Μπάγερν Μονάχου και Μίλαν, παίζει σχεδόν με τις ίδιες πιθανότητες για την άκρη του «πράσινου» πάγκου. Και σίγουρα δεν είναι τόσο... περίπλοκη υπόθεση, όσο είναι αυτή του Ρεμπρόφ.

Ξεκινώντας απ’ το πιο βασικό: Αυτή την στιγμή στις δύο πρώτες επιλογές του Παναθηναϊκού είναι δύο τεχνικοί οι οποίοι έχουν ως κοινό σημείο πως υπήρξαν πολύ μεγάλοι παίκτες και σαν προπονητές είχαν ορισμένες σημαντικές επιτυχίες στις προηγούμενες δουλειές τους. Ο Ρεμπρόφ στο «ασφαλές» και γνώριμο προς αυτόν περιβάλλον της Ντινάμο Κιέβου, στη Φερεντσβάρος που είναι μόνιμη πρωταθλήτρια Ουγγαρίας εδώ και χρόνια και στην Αλ Αΐν των Η.Α.Ε. Ο Φαν Μπόμελ κυρίως στην Αντβέρπ, μία ομάδα η οποία μπήκε το 2023 «σφήνα» στους μεγάλους του Βελγίου, κατέκτησε το νταμπλ και το Super Cup και την επόμενη σεζόν μπήκε και στους ομίλους του Champions League, αποκλείοντας την ΑΕΚ στα προκριματικά.

Σαν προπονητικές φιλοσοφίες εντούτοις, είναι η... μέρα με τη νύχτα. Άλλη «σχολή» ο Ρεμπρόφ, που «κουβαλάει» παραστάσεις και προπονητικές ιδέες και εικόνες λίγο πιο «παλαιομοδίτικες». Απ’ την εποχή του Βαλερί Λομπανόφσκι. Κι εντελώς άλλη «σχολή» ο Φαν Μπόμελ που μεγάλωσε ποδοσφαιρικά σε πιο «μεγάλα» ποδοσφαιρικά περιβάλλοντα, συνεργάστηκε με σπουδαίους προπονητές σε Μπαρτσελόνα, Μπάγερν και Μίλαν κι «απορρόφησε» ιδέες και μοντέλα τα οποία μπόρεσε να τα περάσει στη δική του φιλοσοφία.

Παρουσιάζοντας στο Βέλγιο μία Αντβέρπ η οποία ναι μεν δεν είχε ούτε στο... ελάχιστο την πίεση που έχει πάνω του αυτή την στιγμή ο οργανισμός του Παναθηναϊκού, αλλά έπαιζε ένα πολύ ελκυστικό και πολύ πιο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Με πίεση ψηλά, εξαιρετική κυκλοφορία μπάλας, ελευθερία στην σκέψη και στην πρωτοβουλία, αλλά ποτέ εις βάρος της ομάδας, ξεκάθαρο πλάνο και πολύ καλή δομή και σύνδεση των γραμμών. Με παίκτες οι οποίοι δεν ήταν «ονόματα», πέρα απ’ τον «γερόλυκο» Αλντερβάιρελντ.

Δεν του «ταιριάζουν» οι «old school» προπονητές

Δεν ξέρω κατά πόσο «κολλάνε» και ταιριάζουν στον Παναθηναϊκό οι «old school» προπονητές και ειδικά όσοι έχουν μεγαλώσει σε ανατολικό περιβάλλον, έχοντας ως σχετικά πρόσφατο παράδειγμα τον Λάζλο Μπόλονι, ο οποίος αν και εγκαταστάθηκε για πολλά χρόνια στη Γαλλία, δεν «απέβαλλε» ποτέ από μέσα του και κυρίως απ’ τον χαρακτήρα του τη συμπεριφορά του «στριφνού λοχαγού» που νομίζει πως θα γίνουν όλα σωστά με τις... φωνές. Και είχε κι εκείνον τον Ρώσο βοηθό που το μόνο που κατάφερε επί τρεις μήνες ήταν να κάνει... μπαρούτι μέρα με τη μέρα τα αποδυτήρια της ομάδας.

Στα δικά μου μάτια ο Φαν Μπόμελ μοιάζει πολύ πιο «συμβατός» με το προφίλ προπονητή που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός σ’ αυτή τη φάση και σε μία πολύ δύσκολη συνθήκη για όποιον κι αν καθίσει αυτή την στιγμή στην άκρη του «πράσινου» πάγκου.

Πολύ ισχυρή προσωπικότητα που μπορεί να επιβάλλει ποδοσφαιρικά -κι όχι με άλλους τρόπους- τη φιλοσοφία του και την εικόνα του στα αποδυτήρια, μεγαλωμένος ποδοσφαιρικά σε τεράστια ευρωπαϊκά κλαμπ, με πιο «φρέσκιες» και σύγχρονες ιδέες και σίγουρα γεμάτος από κίνητρα για να ανελιχθεί και σε προπονητικό επίπεδο, όντας σε εξαιρετική ηλικία (48 ετών).

Ο δε Ρεμπρόφ θα «κουβαλάει» πάντα πάνω του ως «σημάδι» και το «βάρος» της πρεμιέρας του Euro 2024, όπου μετά τη «βαριά» ήττα απ’ τη Ρουμανία με 3-0, οι παίκτες της εθνικής Ουκρανίας (17 Ιουνίου 2024) τον... άφησαν έξω απ’ τα αποδυτήρια προκειμένου να συζητήσουν μεταξύ τους και να αναλύσουν τους λόγους της βαριάς ήττας. Κάτι που είχε αποκαλύψει τότε η γερμανική «Bild» δύο μέρες μετά και δεν διαψεύστηκε από κανέναν.

Γιατί να πηγαίνεις σε τόσο «πολύπλοκες» υποθέσεις

Επίσης, είναι λίγο παράταιρο (έως και... μαζοχιστικό) να πηγαίνει ο Παναθηναϊκός και να μπλέκει με μία υπόθεση προπονητή, ο οποίος έχει συμβόλαιο έως το καλοκαίρι με την εθνική ομάδα της Ουκρανίας, σε μία χώρα που βρίσκεται σε μία πολύ ιδιαίτερη κατάσταση λόγω του πολέμου. Με τον προπονητή να μην επιθυμεί να φύγει από μόνος του για να μην θεωρηθεί όλο αυτό «προδοσία», να πρέπει να συζητήσει πρώτα με την ουκρανική ομοσπονδία και να υπάρχει στον «αέρα» ως σενάριο η προοπτική να πάει έτσι έως και τα ματς των Ουκρανών στο επόμενο διεθνές «παράθυρο» (10-13 Οκτωβρίου) και μετά να... έρθει στον Παναθηναϊκό.

Σ’ έναν Παναθηναϊκό που «καίγεται» για να κλείσει τον νέο προπονητή του και να κερδίσει όσο χρόνο γίνεται για να μπορέσει να τα ξαναβάλει όλα σε μία σειρά...

Να το καταλάβω όλο αυτό αν μιλούσαμε για τον... Κάρλο Αντσελότι. Να υπάρχει μία τέτοια διαδικασία για τον Ρεμπρόφ κι ενώ ο Παναθηναϊκός μπορεί να προχωρήσει με τον Φαν Μπόμελ, ο οποίος είναι σε θέση να «μπει» άμεσα στη δουλειά, είναι κάτι που ειλικρινά δεν μπορώ να το καταλάβω. Εκτός αν είναι προσωπικό «στοίχημα» και «γινάτι» για ορισμένους να δουλέψει κάποια στιγμή στην Ελλάδα ο Ρεμπρόφ, μολονότι δεν τα κατάφεραν το 2021 και το 2022...