Γουλής Blog: Μετά το 60’ το «κακό» ερχόταν, διότι ο Παναθηναϊκός σταμάτησε να... παίζει

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, ειδικά σε μία ομάδα τόσο πιεσμένη και ριγμένη στα σχοινιά στο τελευταίο διάστημα όπως είναι ο Παναθηναϊκός, βγαίνει από μόνο του τις περισσότερες φορές. Θες, δεν θες, ειδικά εάν έχεις φέρει μέσα από ένα τόσο μεγάλο και σημαντικό παιχνίδι όπως ήταν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στη δική σου κατάσταση και στη δική σου μεριά. Όταν όμως το μυαλό «θολώνει» απ’ αυτή την πίεση και δίνεις την ευκαιρία στον αντίπαλο, όχι μόνο να ανασυγκροτηθεί, αλλά και να φέρνει διαρκώς την μπάλα προς τη δική σου πλευρά έχοντας ανακτήσει την ψυχολογία του, στο τέλος 9 φορές στις 10 θα το «πληρώσεις». Αν είσαι ο Παναθηναϊκός των τελευταίων 15 ετών, θα το «πληρώσεις» 10 φορές στις 10. Όπως κι έγινε εντέλει στο clasico της Λεωφόρου...

Το σχέδιο του Χρήστου Κόντη λειτούργησε από αρκετά έως πολύ καλά για περίπου μία ώρα αγώνα. Πολύ καλά ανασταλτικά, καθότι περιόρισε όλα τα επιθετικά ατού και τις επιθετικές ιδέες του Ολυμπιακού, αρκετά καλά μεσοεπιθετικά, όπου ο Ντέσερς απασχολούσε όπως θα έπρεπε να κάνει κάθε κανονικός φορ και τους δύο στόπερ των Πειραιωτών, αλλά έλειπε μία πάσα, μία σωστή μετάβαση για να φτιάξει κάτι πιο ολοκληρωμένο στην επίθεσή του ο Παναθηναϊκός.

Το γκολ που έλειπε ήρθε με τρόπο άκρως ποδοσφαιρικό. Η πίεση ψηλά έφερε τη στραβοκλωτσιά του Ρέτσου προς τα «μέσα», ο Τετέ έκλεψε, ο Μπακασέτας «σέρβιρε», ο Ντέσερς εκτέλεσε για το 1-0. Στο τέλειο σημείο για να αλλάξει όλο το momentum του αγώνα, όμως ο Παναθηναϊκός το άφησε να πάει στην... άκρη, αντί να «επενδύσει» ακόμη περισσότερο πάνω του.

Δεν «επένδυσε» ποτέ πάνω στο 1-0

Το πλάνο, που είχε οδηγήσει τον Παναθηναϊκό μέχρι εκεί και είχε φέρει τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση, μπήκε στην... άκρη κι άρχισε να «μιλάει» το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Το «...να το κρατήσουμε», αντί «να ψάξουμε άλλο ένα...».

Κι αυτό είχε να κάνει περισσότερο με όσους έπαιζαν μέσα κι όχι τόσο με τον πάγκο ή τις επιλογές που είχε απ’ την πλευρά του να κάνει ο Χρήστος Κόντης. Μπορεί να ακούγεται κοινότυπο, αλλά είναι πέρα για πέρα φυσιολογικό για μία ομάδα που δεν έχει τις ψυχικές αντοχές και τα «αντισώματα», να αρχίσει να βάζει περισσότερο στο μυαλό της την υπεράσπιση του 1-0 κι αυτό το «...να το πάρουμε αυτό το ματς με κάθε κόστος, για να ανασάνουμε». Δεν είναι «δικαιολογία», είναι ωμή πραγματικότητα, η οποία για να αλλάξει θέλει τεράστια δουλειά και στο πνευματικό κομμάτι ΟΛΗΣ της ομάδας.

Η έξοδος του Ντέσερς έδωσε στον Ολυμπιακό, που ήδη είχε αρχίσει να παίρνει πράγματα απ’ τις αλλαγές του, να μειώσει τις αποστάσεις, καθώς η άμυνά του δεν... φοβόταν πλέον την παρουσία του Νιγηριανού φορ και είχε πάρει πολλά μέτρα στο γήπεδο παίζοντας πολύ ψηλά.

Αυτό είναι το πλέον ανησυχητικό όλων

Στο τελευταίο δεκάλεπτο όλα έπαιξαν ρόλο. Και το «θολωμένο» μυαλό και η έλλειψη έντασης και προφανώς αυτό που επικαλέστηκε ακολούθως κι ο Χρήστος Κόντης στη συνέντευξη Τύπου για μία ομάδα η οποία δεν είχε πια «ενέργεια» και άρχισε να «χάνει» δυνάμεις και παίκτες από κράμπες και αδυναμία να ακολουθήσουν το τέμπο του αγώνα.

Κι αυτό είναι ίσως και το πιο σοβαρό, όχι μόνο για το τώρα, αλλά και για το μετά κι όλα όσα ακολουθούν, όπου ο Παναθηναϊκός πιέζεται όσο δεν... πάει για αποτελέσματα σε Ευρώπη (αρχής γενομένης απ’ την Πέμπτη, 25/9, με τη Γιούνγκ Μπόις) και Ελλάδα σ’ άλλον έναν «τελικό» την  επόμενη Κυριακή (28/9) στο Αγρίνιο με τον Παναιτωλικό.

Δύσκολη, τρομερά δύσκολη η συνθήκη, αλλά μόνο τα (άμεσα) αποτελέσματα μπορούν να προσφέρουν αυτή την στιγμή ελπίδα και προοπτική στον Παναθηναϊκό, πως έχει τη δύναμη να ξαναμπεί σε οποιαδήποτε συζήτηση για ανταγωνιστική παρουσία στο εφετινό πρωτάθλημα...

Υ.Γ.: Και δυο πράγματα για φινάλε. Από τη λήξη του αγώνα, μην πω απ’ το ημίχρονο, έπιασαν δουλειά οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί για τη φάση του 35ου λεπτού με τον Καμπελά, τον Τετέ και τον Καλάμπρια. Ο καθένας μπορεί να λέει ότι θέλει, όμως στο ριπλέι φαίνεται καθαρά πως ο Τετέ έχει σταματήσει την κίνηση του ποδιού του, ΔΕΝ ΠΑΕΙ προς τον Γάλλο μεσοεπιθετικό φοβούμενος την επαφή και το κρατάει κάτω το πόδι του. Δεν το προτάσσει. Ο Καμπελά κάνει κίνηση προς τον Τετέ και προσπαθεί να εκμαιεύσει μία κατάσταση. Ο Γερμανός ρέφερι Ντενίζ Αϊτεκίν του βγάζει κίτρινη κάρτα θεωρώντας πως προσπαθεί να εκβιάσει το πέναλτι και προφανώς ο VAR βλέπει ακριβώς το ίδιο. Όλα τα άλλα είναι για... λαϊκή κατανάλωση. Και για επικοινωνιακά χτυπήματα τα οποία είναι για να... λέγαμε.