Γουλής Blog: Μαζί με τον νέο τεχνικό ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτιάξει επιτέλους και τις εσωτερικές «δομές» του

Ο Ρουί Βιτόρια αποτελεί πλέον παρελθόν απ’ τον «πράσινο» πάγκο, για όλους τους λόγους που αναλύθηκαν νωρίτερα στη μέρα απ’ το OnlyPao. Διότι δεν ήταν μόνο η αποκαρδιωτική εικόνα του Παναθηναϊκού στον αγώνα με την Κηφισιά και η ντροπιαστική ήττα ως συνέχεια του θλιβερού δευτέρου ημιχρόνου με τον Λεβαδειακό και της πρώτης «γκέλας» στο πρωτάθλημα.

Ήταν το γεγονός ότι πλην λιγοστών εξαιρέσεων πέρσι και των καλοκαιρινών ευρώ-προκριματικών φέτος, ο Παναθηναϊκός συνέχισε να παίζει πολύ κάτω απ’ τις πραγματικές δυνατότητές του. Δεν εξελισσόταν ως ομάδα, παρότι το καλοκαίρι έδειξε ένα πολύ καλύτερο πρόσωπο και νέα στοιχεία στα προκριματικά, τα οποία... έθαψε στην εκκίνηση της Super League, ενώ αν βάλουμε κάτω έναν προς έναν και τους παίκτες του «τριφυλλιού», ουδείς εξ αυτών βελτιώθηκε ατομικά σ’ αυτούς τους 11 μήνες. Με εξαίρεση ίσως τον Γιώργο Βαγιαννίδη και τον Έρικ Πάλμερ-Μπράουν. Κι εκ των εμφανίσεων και μόνο του Παναθηναϊκού στα δύο ματς της Λίγκας, αποτυπώθηκε πολύ έντονα στο γήπεδο (πιο έντονα από κάθε άλλη φορά) πως δεν υπήρχε ψυχική σύνδεση του προπονητή με την ομάδα.

Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους κι ο Γιάννης Αλαφούζος επέλεξε να κάνει κάτι που δεν είχε επαναλάβει παρά σε πολύ... ακραίες καταστάσεις (Φάμπρι, Μπόλονι, Τερίμ): Να «τελειώσει» προπονητή τόσο νωρίς στη σεζόν χωρίς δεύτερες, τρίτες ή τέταρτες «ευκαιρίες», όπως έγινε π.χ. πέρσι με τον Ντιέγκο Αλόνσο.

Πάμε τώρα στο δια ταύτα, που αφορά την επόμενη μέρα και το πώς θα πορευτεί η ομάδα από εδώ και πέρα. Πέρα απ’ την «υπηρεσιακή» λύση που αναζητά ο Παναθηναϊκός έχοντας επικεντρωθεί στον Χρήστο Κόντη για να αναλάβει το «τιμόνι» για τα επόμενα δύο ματς με Athens Kallithea (Τετάρτη 17/9, Κύπελλο) και Ολυμπιακό (Κυριακή 21/9, ντέρμπι πρωταθλήματος), με προοπτική να μείνει και στο τεχνικό τιμ της «επόμενης μέρας» (ρεπορτάζ που διαβάσατε νωρίτερα στο OnlyPao), είναι πολύ βασικό να αρχίσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το «τριφύλλι» να αλλάζει τις εσωτερικές «δομές» του.

Ας το δούμε λίγο πιο αναλυτικά:

Η μαλθακότητα του Αλαφούζου και τα «άλλοθι»

Εδώ και χρόνια, ακριβώς επειδή στα διοικητικά ηνία βρίσκεται ο Γιάννης Αλαφούζος, η μενταλιτέ του και η μαλθακότητα με την οποία αντιμετωπίζει πολλά απ’ τα ζητήματα εντός της ομάδας, έχουν επιτρέψει να δημιουργηθούν πολλά εσωτερικά «άλλοθι». Αυτό το «βρέξει, χιονίσει, χάσουμε, νικήσουμε όλα είναι ίδια και δεν... τρέχει τίποτα» έχει δημιουργήσει μία θλιβερή νοοτροπία... δημοσίου. Μία χαλαρή προσέγγιση των πραγμάτων και των συνθηκών. Κανένα «γυαλισμένο μάτι» για τον τίτλο, καμία «τρέλα» για να πάρει ο Παναθηναϊκός το πρωτάθλημα και να βγάλει πυγμή μέσα στο γήπεδο, μία... ευθεία γραμμή στο «καρδιογράφημα» που... διακόπτεται κάποιες φορές από μικρούς «χτύπους» κι εκλάμψεις. Και το πρόβλημα γιγαντώνεται, διότι αυτό το... μικρόβιο της χαλαρότητας και της στρεβλής νοοτροπίας παρασέρνει λίγο-λίγο τους πάντες. Παλιούς και νέους, όλοι «ποτίζονται» σταδιακά με αυτή τη νοοτροπία και διατηρείται ένας φαύλος κύκλος.

Μόνο επί Ιβάν είχε αποβληθεί αυτή η νοοτροπία

Μόλις 2,5 χρόνια είχε αποβληθεί αυτή η νοοτροπία απ’ τα αποδυτήρια επί ημερών Αλαφούζου: Στην εποχή Γιοβάνοβιτς, όπου οι δικαιολογίες είχαν πάει στην άκρη απ’ όλους. Με το που χώρισαν οι δρόμοι του Παναθηναϊκού με τον Ιβάν σ’ εκείνο το πρωινό της 26ης Δεκεμβρίου 2023, επέστρεψαν και οι «δικαιολογίες» μαζί με τη στρεβλή νοοτροπία της χαλαρότητας. Κι αυτό ο Βιτόρια δεν μπόρεσε να το αποβάλλει στους 11 μήνες που είχε τα ηνία της ομάδας.

Κι όλο αυτό που αναφέρω δεν αφορά μόνο τους ποδοσφαιριστές, αλλά και τους προπονητές και σε πολλές περιπτώσεις τα στελέχη της ομάδας. Όλοι έρχεται η ώρα που «κρύβονται» πίσω απ’ τα... άλλοθι. Αν λοιπόν δεν έχει ο ίδιος τη μενταλιτέ λόγω χαρακτήρα να επιβάλλει ένα διαφορετικό status, όπου δεν θα... χαϊδεύονται διαρκώς αυτιά και ο καθένας θα «νιώθει» και θα αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν, θα πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να βρει ένα πρόσωπο που θα το κάνει. Όχι απαραίτητα σε ρόλο... μπαμπούλα, αλλά σε έναν διευθυντικό ή έναν συνολικά ηγετικό ρόλο που θα μπορεί να αρχίσει να βάζει τα πράγματα σε μία πολύ πιο ξεκάθαρη βάση.

Με λογικές «λίγο απ’ όλα» και μη επαρκή στελέχη

Έγραψα παραπάνω για «δομές». Θα προσθέσω και τη λέξη «νόρμες». Ο Παναθηναϊκός δεν λειτουργεί με συγκεκριμένο σχέδιο και ξεκάθαρες αρχές σε ό,τι κάνει εντός ή εκτός ποδοσφαιρικού τμήματος. Χρόνια τώρα... Υπήρξε μία προσπάθεια φέτος, στο πλαίσιο της λίγο καλύτερης οργάνωσης της ομάδας να γίνουν κάποια πράγματα, όμως είναι τόσο «φτωχός» στελεχιακά ο Παναθηναϊκός σε θέσεις κλειδιά του οργανογράμματός του, που ακόμη κι αυτή η προσπάθεια δεν... πείθει κανέναν πως θα μπορέσει να αρχίσει κάποια στιγμή να πορεύεται ως κανονικό club.

Κι αυτό θα λειτουργεί πάντα εις βάρος (και) του εκάστοτε προπονητή, όποιος κι αν έρθει μέσα στις επόμενες ημέρες για να αναλάβει το «τιμόνι» του.

Όσο ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να λειτουργεί με λογικές του «λίγο απ’ όλα», χωρίς ξεκάθαρες αρχές, σχέδιο και η επάρκεια των στελεχών του είναι κάτω απ’ το μέσο όρο, ενός κλαμπ του επιπέδου, οι πιθανότητες για να πετύχει απ’ τον κανονικό ποδοσφαιρικό δρόμο θα είναι πάντα πολύ χαμηλότερες απ’ τις προσδοκίες που θα καλλιεργούνται κάθε φορά...