Γουλής Blog: Για ένα... γκολ ο Παναθηναϊκός έβαλε «φωτιά» στη ζωή του τον Γενάρη και τον Φλεβάρη

Δικαιολογίες υπάρχουν πάντα... Στον Παναθηναϊκό, ειδικά, τα τελευταία χρόνια αφθονούν... Ακόμη κι εκεί που δεν χρειάζονται να υπάρχουν.

Ναι, το «τριφύλλι» έπαιξε το απόγευμα της Τετάρτης (17/12) στην Καβάλα με άκρως πειραματική σύνθεση και στη βασική ενδεκάδα και στις επιλογές που ήρθαν απ’ τον πάγκο (με εξαίρεση την αναγκαία είσοδο των Τζούριτσιτς και Τσιριβέγια στο φινάλε), διότι κάποιοι παίκτες είναι όντως στα... όριά τους και σε τέσσερις μέρες ακολουθούσε το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Κι επιστρατεύτηκε στην ενδεκάδα μέχρι κι ο Τόνι Βιλένα ως επιβράβευση για τον επαγγελματισμό του, κι ας είχε να παίξει σε επίσημο παιχνίδι 16 μήνες!

Ναι, η «μούντζα» που έχει πάνω της αυτή η ομάδα, οδήγησε εκτός στο 7ο λεπτό τον Κάρολ Σφιντέρσκι με ζαλάδες έπειτα από χτύπημα στο κεφάλι και στο 28ο τον (αντικαταστάτη του) Μίλος Πάντοβιτς «off» με τράβηγμα στον οπίσθιο μηριαίο μυ. Κι έπρεπε να επιστρατευτεί απ’ το 28’ ο 18χρονος Γιάννης Μπόκος και να παίξει στην κορυφή ο Γιώργος Νίκας.

Ναι, έχω κι εγώ πάρα πολλές αμφιβολίες για το αν είναι πέναλτι αυτό που καταλόγισε ο διαιτητής Κόκκινος (Χαλκιδικής) μετά πολλών... επαίνων και σιγουριάς (κι επιδοκίμασε ο Πουλικίδης στο VAR) στο τάκλιν του Μλαντένοβιτς στον Κατσουλίδη του ΑΟΚ. Ο Σέρβος δεν κάνει κίνηση για να επιδιώξει επαφή, αλλά για να αποφύγει τον αντίπαλο κι ο παίκτης της Καβάλας πέφτει πάνω του. Αλλά, ρε Μλάντεν, αφού είσαι «επίφοβος» και σε έχουν μονίμως στο... σημάδι οι διαιτητές, ποιος ο λόγος αλήθεια να κάνεις εκεί ένα τέτοιο τάκλιν;

Ας βάλουμε όμως στην άκρη τα «ναι μεν, αλλά» κι ας δούμε τη «μεγάλη εικόνα». Ο Παναθηναϊκός πήγε στην Καβάλα στην τελευταία υποχρέωσή του στη League Phase του Κυπέλλου Ελλάδας, πρώτα για να νικήσει και να κάνει το «4 στα 4» για να μπει απευθείας στα προημιτελικά κι ακολούθως για πάρει το τρίποντο μίνιμουμ με δύο γκολ διαφορά, προκειμένου να προσπεράσει την ΑΕΚ στη βαθμολογία και να είναι -το λιγότερο- τρίτος.

Και κατάφερε να νικήσει μόλις με 2-1 κι αυτό με την... ψυχή στο στόμα, έχοντας μπροστά του 40 λεπτά μπάλας μετά το γκολ του Βισέντε Ταμπόρδα (τουλάχιστον κάτι... είδαμε για πρώτη φορά απ' τον Αργεντινό και κερδίζει το δικαίωμα να πάρει τις ευκαιρίες του), προκειμένου να βρει άλλο ένα τέρμα και να καταφέρει να βγει τρίτος. Μιλάμε για... κατόρθωμα, απέναντι σε μία ομάδα που δεν την λες κι απ’ τις πρωτοκλασάτες της Super League 2, αλλά έπαιξε το παιχνίδι της σαν να ήταν «τελικός».

Δεν «γεννάει» φόβο στους αντιπάλους του

Είναι τεράστια «πληγή» αυτό το συναίσθημα που «γεννάει» ο Παναθηναϊκός στο γήπεδο σε κάθε μικρομεσαίο αντίπαλό του. Το συναίσθημα πως μπορεί να τον κοντράρει, να του πάρει αποτέλεσμα, αυτή η έλλειψη φόβου. Γιατί; Διότι πρώτα απ’ όλα δίνει ο ίδιος «δικαιώματα» σε κάθε έναν. Βάζει το γκολ με τον Μλαντένοβιτς στο 18’ και μετά «ρίχνει» ρυθμό. Ισοφαρίζεται με το πέναλτι στο 34’, δεν ξανακάνει φάση ως το ημίχρονο. Μπαίνει δυνατά για να βρει γκολ στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου, κάνει το 2-1 με τον Ταμπόρδα, έχει δύο δοκάρια με τον Κώτσιρα και τον Νίκα και μετά «σβήνει» σαν να συμβιβάζεται με το σκορ και με το «...να πάρουμε τουλάχιστον την απευθείας πρόκριση στα προημιτελικά, μην πάθουμε καμιά... ζημιά στο φινάλε».

Αυτή όμως ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ Παναθηναϊκού. Κι αυτό πρέπει σιγά-σιγά όχι απλώς να αλλάξει, αλλά να ξεριζωθεί. Διότι έρχεται το ίδιο το άθλημα και σου προσφέρει λίγες ώρες αργότερα την πιο μεγάλη «τιμωρία». Μένει στο 4-1 ο ΠΑΟΚ με τη Μαρκό, δεν βρίσκει «καθαρή» νίκη με 4 γκολ διαφορά και... τσουπ απέναντί σου στο ίδιο ταμπλό. Ως υποψήφιος αντίπαλός σου. Ο 4ος Παναθηναϊκός θα περιμένει στη Λεωφόρο τον νικητή του Άρης-Παναιτωλικός στις 13, 14 ή 15 Ιανουαρίου, την ώρα που ο Ολυμπιακός θα έχει (λογικά) απέναντί του τον ΠΑΟΚ. Κι ο νικητής απ’ το συγκεκριμένο «ζευγάρι» θα παίξει με τους «πράσινους» τον Φεβρουάριο σε διπλά ματς (και με πλεονέκτημα έδρας, ήτοι εντός τη ρεβάνς) για μία θέση στον τελικό του Κυπέλλου.

Και την ίδια ώρα η ΑΕΚ θα έχει στο διάβα της έναν δρόμο... πούδρα, διότι θα παίξει με τον νικητή του ΟΦΗ-Αστέρας AKTOR στα προημιτελικά και με την ομάδα που θα βγει απ’ το Λεβαδειακός ή Βόλος ή Κηφισιά στα ημιτελικά του Φεβρουαρίου. Με τους «κιτρινόμαυρους» να είναι πια το φαβορί για να φτάσουν στον τελικό της 25ης Απριλίου στο ΟΑΚΑ από την απέναντι πλευρά του ταμπλό. Κι ο Παναθηναϊκός να πρέπει να παίξει με Άρη και μετά με Ολυμπιακό ή ΠΑΟΚ.

Καμία «υποχρέωση» για το «παραπάνω»

Κι όλα αυτά γιατί; Γιατί δεν βρήκε ένα γκολ. «Τι ζητάω, τι σας ζητάω, ένα γκολ σας ζητάω» που φώναζε κι ο συχωρεμένος ο Αλκέτας Παναγούλιας από τους παίκτες της εθνικής ομάδας στο «κάζο» του Μουντιάλ του 1994. Ένα γκολ, διότι ουδείς δεν ένιωσε την ευθύνη ή την υποχρέωση να κυνηγήσει ο Παναθηναϊκός το... παραπάνω σε ένα ματς με την Καβάλα.

Με αυτή τη νοοτροπία όμως, ποτέ δεν θα μπορέσεις να κυνηγήσεις κάτι πραγματικά ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ.

Τώρα; Τώρα πάμε να δούμε τι θα δούμε την Κυριακή (21/12, 19:30) και την Τούμπα, μετά πάρτε μια... ανάσα στις γιορτές, διότι ακολουθεί «Γολγοθάς». Με έναν Γενάρη κι έναν Φλεβάρη «κολασμένο» από πλευράς προγράμματος και υποχρεώσεων σε Ελλάδα και Ευρώπη. Με πολύ πιθανό σενάριο για τρία ματς με τον Ολυμπιακό μέσα σε ένα δεκαήμερο μέσα στον Φεβρουάριο και με έξτρα πίεση παντού.

Κ όλα αυτά για ένα γκολ...