Γουλής Blog: Γέμισε πλέον από πληγές και «ντροπές» το σώμα του Παναθηναϊκού

Έχω δει τον Παναθηναϊκό να χάνει «σβηστά» απ’ την Στουρμ Γκρατς στο ΟΑΚΑ και να χάνει τα... αυγά και τα πασχάλια απ’ την Οντένσε ξανά στην Καλογρέζα. Έχω δει τον αποκλεισμό ΕΠΟΣ απ’ την Γκαμπάλα στη Λεωφόρο, που σήμανε και την αρχή του τέλους του Γιάννη Αναστασίου στον «πράσινο» πάγκο έπειτα από δύο χρόνια και κάτι. Έχω δει τη Μακάμπι Τελ Αβίβ και τη Μάριμπορ να φιλοδωρούν με δύο διόλου κολακευτικές «τριάρες» τους «πράσινους». Έχω δει και τι δεν... έχω δει (όπως κι όλοι οι φίλοι του «τριφυλλιού») από πολύ «δύσκολες», ευρωπαϊκές βραδιές του Παναθηναϊκού.

Αυτή η «αυτοκτονία», ο τρόπος με τον οποίο κατάφερε -διότι περί... κατορθώματος πρόκειται- να χάσει ο Παναθηναϊκός μέσα απ’ τα χέρια του αυτό το ματς απ’ τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς, συγκαταλέγεται στις μεγαλύτερες «ντροπές» της ευρωπαϊκής παρουσίας του «τριφυλλιού». Και δυστυχώς εδώ και πολλά χρόνια τέτοιες «ντροπές» έγιναν πλέον... συνήθεια κι ο «κανόνας» για τον Παναθηναϊκό που καταφέρνει πάντα με έναν... μαγικό τρόπο, όχι μόνο να χύνει την καρδάρα με το γάλα, αλλά και να «ξενερώνει» τους πάντες και τα πάντα γύρω του.

Να χάσεις, μπάλα είναι και μπορείς να χάσεις, όμως με αυτό τον τρόπο ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Σ’ ένα ματς που είχες ως ομάδα 33 τελικές και δεν έστειλες την μπάλα μέσα πάνω από μία φορά, σ’ έναν αγώνα που φαινόταν να έχεις τον έλεγχο και «πνίγηκες» απ’ το... πουθενά σε μια κουταλιά νερό, να με συμπαθάτε, αλλά είναι για να πηγαίνουμε ομαδικά στον ψυχολόγο. Κι έχουμε... αργήσει κιόλας.

Με όλο το σεβασμό και το συμπάθιο προς τους Γκόου Αχέντ Ιγκλς, ο Παναθηναϊκός ΚΑΤΑΦΕΡΕ να ηττηθεί με 2-1, δεχόμενος δύο γκολ copy-paste στο 75’ και στο 82’ από μία ομάδα εντελώς αχαρτογράφητη και δίχως κανένα ειδικό βάρος στην Ευρώπη, δίχως την παραμικρή ευρωπαϊκή εμπειρία. Από μία μικρομεσαία (προς «μικρή») ομάδα της Ολλανδίας, η οποία όχι μόνο δεν υπηρέτησε στο γήπεδο καμία αρχή του ολλανδικού ποδοσφαίρου (αυτό είναι το ακόμα χειρότερο), αλλά το μόνο που προσπάθησε να κάνει ήταν να κρατήσει αυτό το σε βάρος της 1-0 έως το 75’ κι όταν ήρθε η ώρα ξετύλιξε τα «δώρα» της άμυνας του Παναθηναϊκού και έστειλε τους «πράσινους» στα... Τάρταρα.

Τέτοιες «αυτοκτονίες» μόνο ο Παναθηναϊκός

Στο πρώτο γκολ ο Τουμπά πάει πάρα πολύ αργά στον Σμιτ, ο Τζέιμς έχει βρει το χώρο και τα απαιτούμενα μέτρα απ’ τα αριστερά για να βγάλει μία ξεκούραστη σέντρα προς τον επιθετικό του κι ο Λαφόν κάνει τον... Καζιμιέρσκι (θα θυμούνται οι πιο παλιοί) καθώς έχει κάκιστη αντίδραση και η μπάλα περνάει κάτω απ’ το κορμί του.

Στο δεύτερο γκολ, ίδια αργή αντίδραση όλων (και του Τουμπά πάνω στον Σμιτ), ξανά πρώτος στην μπάλα ο φορ των Ολλανδών και... εγκεφαλικό. Δεν ΥΠΑΡΧΟΥΝ αυτά τα πράγματα, ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ αυτά τα πράγματα! Τέτοιες «αυτοκτονίες» σε ματς -που έως το 60’ ο Παναθηναϊκός είχε παίξει καλά και σωστά, αλλά τι να το κάνεις;- τις δημιουργούν ΜΟΝΟ οι «πράσινοι».

Και μέσα σε 7 λεπτά ο Παναθηναϊκός κατάφερε να... επιστρέψει εκεί που βρισκόταν πριν από 12 μέρες. Με... τόνους (νέας) εσωστρέφειας πάνω απ’ το κεφάλι του, με γκρίνια για όλους και για όλα (άδικα; όχι ρε φίλε, καθόλου άδικα!) και με μία κατάσταση στην οποία ουδείς γνωρίζει πως μπορεί να αλλάξει. Και πάνω απ’ όλα με τον κόσμο της ομάδας «διαλυμένο» πνευματικά και ψυχολογικά, καθώς εκεί που πήγε να ελπίζει για κάτι καλύτερο, δέχθηκε μία νέα «κουτουλιά» που τον... αποτελείωσε!

Ένας εφιάλτης με ατελείωτα... σκωτσέζικα ντους

Η χρονιά εξελίσσεται σε έναν εφιάλτη με ατελείωτα... σκωτσέζικα ντους. Μπρος-πίσω, ένα βήμα μπροστά, πέντε πίσω... Και χωρίς αντοχές πλέον απ’ τον κόσμο, χωρίς άλλα κουράγια.

Ας βρει έναν τρόπο ο Παναθηναϊκός να εμφανιστεί όσο το δυνατόν πιο... νορμάλ την Κυριακή (5/10), για να νικήσει τον Ατρόμητο στο κεκλεισμένων των θυρών αγώνα στη Λεωφόρο για να μην έχουμε κι άλλα... χειρότερα κι ας καθίσει να βρει τις λύσεις στη διακοπή. Να προσπαθήσει να τα βάλει σε μια σειρά. Κι επειδή η κουβέντα θα πάει από απόψε (2/10) κιόλας στον Κόντη και στο θέμα του προπονητή, ΔΕΝ νομίζω ότι θα αλλάξει κάτι με το να έρθει αύριο το πρωί ο Σεργκέι Ρεμπρόφ ή ο οποιοσδήποτε άλλος. Η χρονιά πάει για πλήρες «κάψιμο» έτσι όπως προχωράει κι ακόμη κι αν έρθει άλλος προπονητής, το πιο πιθανό είναι πως θα «καεί» κι εκείνος μαζί της. Και χωρίς να έχει και την... ευθύνη στο τέλος της ημέρας.

Ας δει ο ίδιος ο Γιάννης Αλαφούζος τι έχει κάνει πάλι λάθος, ας αξιολογήσει όλη τη δομή της ομάδας και πάνω απ’ όλα τον τρόπο λειτουργίας της κι ας πάρει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μία φορά τις σωστές αποφάσεις, απομακρύνοντας όλους όσους οδηγούν τον Παναθηναϊκό να κυνηγάει την... ουρά του. Κι απ’ τον οργανισμό κι απ’ το στενό περιβάλλον του.

Ας πάρει μία φορά τις σωστές αποφάσεις, μήπως κι αλλάξει κάτι στην ουσία κι όχι με ημίμετρα ή με «μακιγιαρίσματα», μέχρι την ώρα που θα πάρει την απόφαση της δικής του αποχώρησης, ας ελπίσουμε μέσα από έναν «κανονικό» δρόμο αυτή τη φορά...