Όταν... σεβαστείς τους σουτέρ του, ο Σορτς θα σε «διαλύσει»

Στα παιχνίδια σε Παρίσι και Μαδρίτη, ο Παναθηναϊκός παρουσίασε μια από τις πιο εκρηκτικές εκδοχές του. Η επίθεση του εκτοξεύτηκε, τα νούμερα της ομάδας ανέβηκαν κατακόρυφα (όπως αναλύαμε και στο πρόσφατο κείμενο για την επιθετική μεταμόρφωση), και ένας από τους βασικούς λόγους έχει ονοματεπώνυμο: Τι Τζέι Σορτς.

Ο Σορτς πήρε την μπάλα στα χέρια του - σε απόλυτη ισορροπία με τον Κώστα Σλούκα - και κομμάτι-κομμάτι «ξεκλείδωσε» μια επίθεση που μοιάζει σχεδόν αδύνατο να περιοριστεί όταν λειτουργεί σωστά. Η Ρεάλ Μαδρίτης το έμαθε με τον δύσκολο τρόπο: 129.9 πόντοι ανά 100 κατοχές, καθαρή νίκη, απόλυτη κυριαρχία ενός παίκτη που… δεν μπορείς να μαρκάρεις εύκολα, όταν έχει αυτοπεποίθηση και αισθάνεται καλά.

Γιατί όμως είναι τόσο δύσκολο να αντιμετωπιστεί ο Σορτς ως on-ball παίκτης;

Η απάντηση ξεκινάει από τη δομή της επίθεσης του Παναθηναϊκού και το spacing. Όσο ο Σορτς έχει την μπάλα, το γήπεδο ανοίγει με τρόπο που εξυπηρετεί κάθε του δυνατότητα. Κεντρικό ρόλο σε αυτό παίζει ο Κένεθ Φαρίντ στα τελευταία παιχνίδια, ο οποίος λειτουργεί ως ο ιδανικός diver: τρέχει δυναμικά στο καλάθι, τραβάει τον ψηλό μαζί του και απασχολεί την άμυνα. Χωρίς έναν τέτοιο παίκτη, όσα ακολουθούν δεν θα ήταν το ίδιο αποτελεσματικά.

Από εκεί και πέρα, ο Σορτς «επιβάλλει» το παιχνίδι του με κάθε πιθανό τρόπο:

Για παράδειγμα, όταν ο αμυνόμενος πηγαίνει πάνω από το σκριν και ο σέντερ παίζει drop, τότε η ταχύτητα του Σορτς και η ικανότητά του να διαβάζει το παιχνίδι δεν επιτρέπει δεύτερη ευκαιρία στην άμυνα.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, ο Αμερικάνος γκαρντ επιταχύνει στο κενό με τρομακτικό πρώτο βήμα, έχει το runner στο ρεπερτόριο του και αν βρει χώρο… τελειώνει τη φάση στο καλάθι.

Στην περίπτωση που ο αμυνόμενος πάει κάτω από το σκριν, τότε έχει τη δυνατότητα να τον απομονώσει. Απέναντι σε under, ο Σορτς δεν εκτελεί απαραίτητα (αφού δεν είναι και ο καλύτερος σουτέρ), αλλά οδηγεί την αντίπαλη άμυνα εκεί που θέλει. Σε iso, με την ταχύτητα και το footwork του, έχει όλα τα εργαλεία για να πάρει το πλεονέκτημα και να εκτελέσει, είτε πρόκειται για drive, είτε για mid-range, με αυτό το απότομο σταμάτημα - σήμα κατατεθέν του 27χρονου. 

Και φυσικά, αν η αντίπαλη άμυνα αλλάξει στα σκριν, τότε αρχίζουν τα… σοβαρά προβλήματα. Η Ρεάλ το δοκίμασε με τα φόργουορντ της και είδε έναν Σορτς που κατέστρεψε κάθε mismatch (κυρίως κόντρα στον Τρέι Λάιλς). Έναν παίκτη που στο 1v1 έχει λύσεις απέναντι σε οποιονδήποτε και μοιάζει... ασταμάτητος σε αυτό το κομμάτι. Η αλλαγή στα σκριν χωρίς βοήθεια απέναντι στον Σορτς είναι «αυτοκτονία».

Τι γίνεται όμως όταν ο αντίπαλος προπονητής αποφασίζει να δώσει βοήθεια μετά την αλλαγή; Στη Μαδρίτη, η Ρεάλ επέλεξε να «σεβαστεί» τους σουτέρ του Παναθηναϊκού, όμως όσες φορές διάλεξε να αμυνθεί στις αλλαγές στέλνοντας βοήθεια, ο Σορτς σήκωσε το κεφάλι, διάβασε άψογα τη φάση και πάσαρε στη γωνία ή στις 45°, όπου βρίσκονταν ελεύθεροι συμπαίκτες του, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις «τιμώρησαν» τη «βασίλισσα».

Ο Παναθηναϊκός είναι γεμάτος ποιότητα και με σουτέρ που δεν μπορείς να τους αφήσεις. Και μόλις τους σεβαστείς… ο Σορτς αποκτά τον χώρο που χρειάζεται για να σε... διαλύσει.

Ο Παναθηναϊκός βρήκε τη φόρμουλα και ο Σορτς είναι το κλειδί

Μετά τα δύο μεγάλα διπλά σε Παρίσι και Μαδρίτη, η επίθεση του Παναθηναϊκού μεταμορφώθηκε. Το pace ανέβηκε, η αποτελεσματικότητα εκτοξεύτηκε, οι αποστάσεις έγιναν ιδανικές και τα νούμερα έφτασαν σε επίπεδα Πρωταθλητή Ευρώπης.

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, ο Σορτς δεν είναι απλά ένας καλός παίκτης. Είναι ο καταλύτης που επιτρέπει στον Παναθηναϊκό να παίξει το είδος του μπάσκετ που πραγματικά μπορεί να τον οδηγήσει μέχρι το τέλος της διαδρομής.

Όσο οι άμυνες συνεχίζουν να σέβονται τους σουτέρ του Παναθηναϊκού, ο Σορτς θα έχει ανοιχτό τον δρόμο. Κι όταν ο Σορτς έχει ανοιχτό τον δρόμο; Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς αυτό που είδαμε στη Μαδρίτη.