Καπουκάκης Blog: Το «σφιχτό» ροτέισον που πλησιάζει και ο γεννημένος νικητής

Η νίκη του Παναθηναϊκού στη Βιτόρια απέναντι στην Μπασκόνια ήρθε με έναν εντυπωσιακό τρόπο. Χάρη στο buzzer-beater του Κέντρικ Ναν, που έσωσε το «τριφύλλι» από μια «αυτοκτονία» που λίγο έλειψε να έρθει.

Γιατί η αλήθεια είναι πως ο Παναθηναϊκός πέρασε από όλα τα στάδια. Από το +17 λίγο πριν το τέλος της τρίτης περιόδου, μέχρι το - ανεπίτρεπτο - come back των Βάσκων και τελικά τη νίκη στην τελευταία φάση του ματς. Ο Εργκίν Αταμάν δοκίμασε πάνω από 20 διαφορετικά σχήματα και αν δεν υπήρχε το απίθανο σουτ του Ναν, μπορεί να μιλούσαμε σήμερα για μία ήττα γεμάτη... αυτοκαταστροφικά συμπεράσματα.

Η εικόνα του Παναθηναϊκού και το ροτέισον που θα «σφίξει»

Η εξήγηση, βέβαια, είναι απλή: ο Παναθηναϊκός δεν έχει κάνει πάνω από 10 προπονήσεις ως ομάδα. Η προετοιμασία ήταν προβληματική, αρκετοί παίκτες έλειπαν στο Eurobasket και είναι πίσω και το αποτέλεσμα φαίνεται στο παρκέ. Η εικόνα της ομάδας παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα και έλλειψη ρυθμού, κάτι που ο Αταμάν προσπαθεί να ισορροπήσει με συνεχείς δοκιμές. Όμως, όσο κι αν οι αναζητήσεις του Τούρκου προπονητή είναι λογικές, η υπερβολή στα σχήματα και στο rotation παραλίγο να στοιχίσει.

Πιστεύω πως στη Βιτόρια είδαμε ένα από τα τελευταία παιχνίδια που ο Αταμάν θα ανοίξει τόσο πολύ το rotation φέτος. Από το ματς με την Εφές και μετά, θα αρχίσει να πηγαίνει στην «αγαπημένη» του συνταγή: οκτώ παίκτες και απόλυτος έλεγχος. Το ματς με τη Βιλερμπάν και το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (που είναι ειδική περίπτωση λόγω ξένων) δεν αποτελούν μέτρο σύγκρισης, όσον αφορά στο ροτέισον. Από την Πόλη και πέρα, θα δούμε ξανά τη φιλοσοφία του Τούρκου τεχνικού στο κομμάτι αυτό. 

Αυτό που πρέπει να βελτιωθεί άμεσα, πέρα από την άμυνα, είναι η επίθεση στο μισό γήπεδο. Παρά τους 86 πόντους, το παιχνίδι είχε 171 κατοχές, αριθμός αδιανόητος για παιχνίδι των «πράσινων», αλλά και γενικότερα για ευρωπαϊκό αγώνα. Βάσει της ποιότητας του και του υψηλού ρυθμού, ο Παναθηναϊκός θα έπρεπε να φτάσει την «κατοστάρα» σε μία Μπασκόνια χωρίς τακτική συνοχή. Αντίθετα, εγκλωβίστηκε σε iso καταστάσεις, έκανε 18 λάθη και δεν αξιοποίησε το ταλέντο του.

Το πρόβλημα στο «5» και η προσαρμογή του Χολμς

Στο κομμάτι των παικτών, η συζήτηση πάει - και σωστά - στο «5». Ο Χολμς χρειάζεται προσαρμογή, αλλά και στήριξη. Στη Βιτόρια έμενε συχνά μακριά από το καλάθι μετά από σκριν, αντί να κάνει dive στη ρακέτα, κάτι που μοιάζει με ξεκάθαρη οδηγία, στο πλαίσιο του να «ενεργοποιηθεί» ο Σορτς, με διεισδύσεις προς το «ζωγραφιστό», χωρίς να υπάρχει πολυκοσμία. Ο Χολμς δεν είναι αυτόφωτος ψηλός, οπότε αν τον κρατάς μακριά από τη ρακέτα, τον «εξαφανίζεις» από την επίθεση. Αμυντικά, ακόμη δείχνει να ψάχνεται. Δεν έχει μάθει το ευρωπαϊκό spacing και τους χώρους, το πότε να αλλάζει μαρκάρισμα και φαίνεται επανειλημμένα πως υπάρχει θέμα στην επικοινωνία στην άμυνα. Δεν είναι αργός, απλώς καθυστερεί γιατί ακόμη μαθαίνει το ευρωπαϊκό μπάσκετ και μοιάζει «χαμένος», τη στιγμή που δυσκολεύεται πολύ να κατανοήσει τις επαφές που σφυρίζουν οι διαιτητές, με αποτέλεσμα να κάνει πολλά φάουλ. Πάντως, είναι καλός παίκτης, έχει μερικά πολύ καλά στοιχεία και είμαι σίγουρος ότι θα μπει στο κλίμα και θα βοηθήσει αρκετά το «τριφύλλι». 

Από την άλλη, ο Γιούρτσεβεν είναι μια δύσκολη περίπτωση. Όχι μόνο αγωνιστικά, αλλά κυρίως ψυχολογικά. Δείχνει χωρίς αυτοπεποίθηση, αποφεύγει τις πολλές σωματικές επαφές, βγάζει την μπάλα προς τα έξω ακόμη και με mismatch 15 πόντων υπέρ του. Είναι εμφανές ότι οι αντίπαλοι τον σημαδεύουν στην άμυνα και η νωθρότητα του αποτελεί μεγάλο πρόβλημα για την ομάδα. 

Ένας γεννημένος νικητής... 

Και φτάνουμε, φυσικά, στον άνθρωπο που καθόρισε το ματς. Ο Κέντρικ Ναν. Ο κορυφαίος παίκτης της Ευρώπης, με μεγάλη διαφορά από τον δεύτερο. Το σουτ του στη Βιτόρια δεν είναι απλώς εντυπωσιακό. Είναι σύνοψη της νοοτροπίας του. Ψυχρός, ήρεμος, σχεδόν... εξωγήινος. Δύο παίκτες επάνω του, ο ένας (Ντιάλο) με άνοιγμα χεριών 2.13, κι όμως εκείνος σούταρε με καθαρό μυαλό και έβαλε την μπάλα στο καλάθι.

Και το πιο εντυπωσιακό; Όπως μου είπε ο πρώην προπονητής του στο Όκλαντ, Γκρεγκ Κάμπι, ο Ναν «έχει ρολόι μέσα στο κεφάλι του». Ξέρει ακριβώς πόσο χρόνο έχει και πότε να σουτάρει. Δεν πανικοβάλλεται, δεν βιάζεται, δεν φοβάται. Είναι γεννημένος για τέτοιες στιγμές.

Έχω γράψει ξανά και σε άλλα άρθρα, ότι φέτος ο Ναν παίζει με ακόμα πιο διαφορετική ενέργεια και αγωνίζεται σαν πραγματικός αρχηγός. Και ναι, ο Παναθηναϊκός έχει πολλά να βελτιώσει, αλλά το να βλέπεις τον Ναν να αγωνίζεται είναι απολαυστικό...