Καπουκάκης Blog: Ο ορισμός του σπουδαίου αρχηγού
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον ορισμό του σπουδαίου αρχηγού που ακούει στο όνομα του Κώστα Σλούκα.
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον ορισμό του σπουδαίου αρχηγού που ακούει στο όνομα του Κώστα Σλούκα.
Η είδηση της ανανέωσης του Κώστα Σλούκα με τον Παναθηναϊκό χαροποιεί πλήρως τους φίλους του «τριφυλλιού», που έχουν «δεθεί» σε μεγάλο βαθμό με τον έμπειρο γκαρντ. Ένας από τους κορυφαίους Έλληνες παίκτες της εποχής μας, με τεράστια εμπειρία, αποφασίζει ουσιαστικά να κλείσει την καριέρα του εκεί όπου στα 33 του αποφάσισε να χτίσει τη δική του νέα κληρονομιά. Και δεν είναι μόνο η μπασκετική του αξία που κάνει τη συμφωνία τόσο σημαντική, αλλά ο τρόπος που ενσαρκώνει την έννοια του ηγέτη. Ειδικά σε μια περίοδο όπου η ομάδα του δείχνει να βρίσκεται σε μία δύσκολη στιγμή, λόγω των κακών εμφανίσεων και των αρνητικών αποτελεσμάτων.
Όσον αφορά στην ήττα από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι (86-68), αυτή αποκάλυψε ξανά αδυναμίες που προβληματίζουν. Ο Παναθηναϊκός παρουσιάστηκε χωρίς ενέργεια, χωρίς συγκέντρωση και με ελάχιστο πάθος, στοιχεία που δεν δικαιολογούνται από τις απουσίες, παρά το γεγονός ότι η ήττα χωρίς σέντερ σε μία τέτοια έδρα είναι απόλυτα φυσιολογική. Ναι, έλειπαν και οι τρεις καθαρόαιμοι σέντερ (Λεσόρ, Γιούρτσεβεν, Χολμς), όμως αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την πνευματική απουσία και την έλλειψη εγωισμού που έδειξε η ομάδα. Η εικόνα παράδοσης από το πρώτο δεκάλεπτο, σε μια έδρα που παραδοσιακά απαιτεί συγκέντρωση και ψυχή, ήταν κάτι που δεν θα πρέπει να επαναληφθεί
Ο Εργκίν Αταμάν έχει κι εκείνος μερίδιο ευθύνης. Η ομάδα του δεν παρουσιάστηκε έτοιμη πνευματικά, κάτι που βαραίνει πρωτίστως τον προπονητή. Προφανώς η κατάσταση δεν είναι απλή. Οι τραυματισμοί και η ανομοιογένεια (λόγω διαφορετικού επιπέδου ετοιμότητας κάποιων παικτών( δυσκολεύουν τη διαχείριση. Όμως υπάρχουν και ζητήματα καθαρά προπονητικά, όπως ο περιορισμένος χρόνος συμμετοχής παικτών όπως ο Νίκος Ρογκαβόπουλος ή ο Τι Τζέι Σορτς, που θα μπορούσαν να δώσουν περισσότερες λύσεις. Ο Παναθηναϊκός καλείται άμεσα να αντιδράσει, αρχής γενομένης από το παιχνίδι με την Παρί την ερχόμενη εβδομάδα. Δεν χρειάζεται πανικός, αλλά η νοοτροπία πρέπει να αλλάξει τώρα, πριν η ομάδα αρχίσει να συνηθίζει τέτοιες ήττες μακριά από το «σπίτι» του.
Κι εδώ ξαναμπαίνει στο κάδρο ο αρχηγός. Ο Κώστας Σλούκας, στα 35 του (και λίγο πριν τα 36), ήταν ξανά εκείνος που πάλευε περισσότερο από όλους στο Βελιγράδι. Σε ένα ματς που - θεωρητικά - κρίθηκε νωρίς, εκείνος έδειξε την ένταση, το πάθος και τη διάθεση που έλειψαν από τους περισσότερους συμπαίκτες του. Παρότι έχει κερδίσει τα πάντα και δεν έχει να αποδείξει τίποτα, συνεχίζει να λειτουργεί σαν παίκτης που διψά για νίκες και τίτλους. Αυτό από μόνο του είναι μάθημα για κάθε νέο αθλητή. Η νοοτροπία του νικητή δεν μετριέται σε τρόπαια, αλλά στην καθημερινή σου στάση.
Αυτό που κάνει τον Σλούκα ξεχωριστό δεν είναι μόνο η ικανότητά του μέσα στο παρκέ, αλλά και η συμπεριφορά του εκτός αυτού. Δεν είναι άνθρωπος των δηλώσεων ή της υπερέκθεσης, όμως όταν μιλάει, το κάνει με βαρύτητα. Μετά το ματς στο Βελιγράδι δεν κρύφτηκε. Είπε ευθέως ότι «ντράπηκε με την εικόνα της ομάδας» και πως υπόσχεται ότι ο Παναθηναϊκός θα επιστρέψει. Δηλώσεις σαν κι αυτές δεν είναι απλώς λόγια, είναι το παράδειγμα ενός αρχηγού που βγαίνει μπροστά για όλους.
Και η στάση του στην ανανέωση του συμβολαίου του έρχεται να επιβεβαιώσει όλα τα παραπάνω. Άφησε τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο να αναλάβει το οικονομικό σκέλος της συμφωνίας, χωρίς εκείνος να σταθεί καθόλου στα χρήματα. Μια πράξη που δείχνει άνθρωπο που νοιάζεται περισσότερο για το μπάσκετ και την ομάδα του, παρά για τις λεπτομέρειες του συμβολαίου του. Και θα μου πείτε ότι στην καριέρα του είχε αρκετά πλουσιοπάροχα συμβόλαια και δεν... είχε ανάγκη. Δεν συμφωνώ. Κανένας άνθρωπος δεν είναι υποχρεωμένος να μη συζητήσει το οικονομικό σκέλος μίας συμφωνίας, ακόμα και αν είχε μεγάλα συμβόλαια στην καριέρα και επίσης όλοι οι άνθρωποι έχουν το δικαίωμα να κοστολογούν όπως θεωρούν αυτοί τον εαυτό τους.
Ο Σλούκας είναι - πραγματικά - ο ορισμός του σπουδαίου αρχηγού και του ηγέτη. Δεν είναι μόνο ο κορυφαίος Έλληνας γκαρντ της γενιάς του, αλλά κι ένας επαγγελματίας που διδάσκει με τη στάση του τι σημαίνει να ηγείσαι με το παράδειγμα σου. Αν από εδώ και πέρα, οι «πράσινοι» καταφέρουν να χτίσουν γύρω του την ίδια νοοτροπία που εκείνος κουβαλάει, τότε δεν θα αργήσουν να ξαναβρούν τον δρόμο τους.
