Καπουκάκης Blog: Ο «εξολοθρευτής» είναι εδώ και... απαιτεί σεβασμό!
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον «εξολοθρευτή» Τζέριαν Γκραντ, την επιστροφή του στις μεγάλες εμφανίσεις και τον σεβασμό που αξίζει ο Αμερικανός γκαρντ του Παναθηναϊκού.
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον «εξολοθρευτή» Τζέριαν Γκραντ, την επιστροφή του στις μεγάλες εμφανίσεις και τον σεβασμό που αξίζει ο Αμερικανός γκαρντ του Παναθηναϊκού.
Υπάρχουν παίκτες που δεν χρειάζονται πολλά λόγια για να αποδείξουν την αξία τους. Παίκτες που δεν «φωνάζουν» με το σκοράρισμα, αλλά με την επιρροή τους στο παιχνίδι. Ο Τζέριαν Γκραντ ανήκει ξεκάθαρα σε αυτή την κατηγορία. Και η εμφάνισή του στη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Ντουμπάι BC (103-82) ήταν η υπενθύμιση που έψαχνε - και ίσως χρειαζόταν - όλος ο μπασκετικός κόσμος.
Ο Αμερικανός γκαρντ, από την πρώτη μέρα που πέρασε την πόρτα του «Επτάστερου», αποτέλεσε κεντρικό κομμάτι της φιλοσοφίας του Εργκίν Αταμάν. Η ικανότητά του να πιέζει σε οποιοδήποτε μήκος του παρκέ, να αλλάζει ρυθμό στην άμυνα και ταυτόχρονα να δίνει σιγουριά με αποφασιστικές επιθετικές επιλογές, τον έκαναν καθοριστικό για την κατάκτηση της EuroLeague το 2024. Όμως, τη φετινή σεζόν, ο Γκραντ πέρασε ένα διάστημα ντεφορμαρίσματος, όπως... δικαιούται ο κάθε παίκτης. Η απόδοσή του έπεσε, η αυτοπεποίθηση κλονίστηκε, κι αυτό ήταν αρκετό για να ακουστούν… τα γνωστά.
Σχόλια του τύπου «ο Γκραντ δεν μπορεί πια», ακόμα και ειρωνικά σχόλια, κατέκλυσαν social media και συζητήσεις πριν καν ολοκληρωθούν δύο μήνες στη σεζόν. Και σε ένα βαθμό, αυτό δεν είναι... νέο. Ο Γκραντ έχει συνηθίσει την αμφισβήτηση. Την αντιμετώπισε πριν φορέσει για πρώτη φορά τα πράσινα, όταν κάποιοι σχολίαζαν με απαξίωση: «Με τον Γκραντ θα πάρουμε Ευρωλίγκα;». Ήταν το ίδιο μοτίβο που γεννήθηκε από υπερβολές, την ανάγκη των media μονάχα για μεταγραφικές «βόμβες» και απόψεις χωρίς πραγματική γνώση του παίκτη. Αλλά ο χρόνος έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
Ο Γκραντ έγινε ο «εξολοθρευτής» του Παναθηναϊκού. Ένας two-way γκαρντ υψηλού επιπέδου, που ολοκλήρωσε τη χρονιά 2023/24 ως ακλόνητο μέλος της ποιοτικής πράσινης τριάδας μαζί με τους Σλούκα και Ναν. Παίκτης-κλειδί στις πιο μεγάλες νίκες της ομάδας, παίκτης που έκανε τη διαφορά χωρίς να χρειάζεται να βάζει 20άρες κάθε βράδυ. Ο κόσμος τον αγάπησε, αναγνώρισε την αυταπάρνησή του και - λογικά - τον τοποθέτησε στον «πυρήνα» της νέας εποχής. Παρά ταύτα, χρειάστηκε να φτάσουμε στον Μάρτιο του 2025 (και ένα ματς με την Άλμπα) για να ακουστεί δυνατά το όνομά του στο ΟΑΚΑ.
Επιστρέφοντας στο σήμερα, ο Γκραντ - κατ' εμέ - ήταν ο MVP του Παναθηναϊκού κόντρα στη Ντουμπάι BC. Ο άνθρωπος που άλλαξε την ένταση στο δεύτερο μέρος, που ανέβασε την ενέργεια, που έκανε τους συμπαίκτες του να γίνουν πιο επιθετικοί στην άμυνα και την ομάδα να «κλειδώσει» το παιχνίδι.
Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους: +17 για τον Παναθηναϊκό όσο ήταν στο glass floor, μόλις 92.68 πόντοι ανά 100 κατοχές παθητικό στα λεπτά του, 15 πόντοι με απόλυτη ευστοχία. Αυτό δεν λέγεται απλά «καλή εμφάνιση»... Είναι «μάθημα» για το πως θα πρέπει να αγωνίζεται ένας two-way παίκτης.
Και ναι, ο Γκραντ είναι πλέον στα 33 του. Ίσως να μην μπορεί να παίζει σε αυτό το επίπεδο κάθε εβδομάδα, όπως την πρώτη του χρονιά. Ίσως να έχει βράδια στα οποία η ένταση δεν θα είναι η ίδια. Αυτό, όμως, δεν μειώνει τίποτα από την αξία και τον σεβασμό που έχει κερδίσει και με την προσφορά του... απαιτεί.
Γιατί ο Γκραντ δεν είναι μηχανή ή ρομπότ. Είναι άνθρωπος. Και κάθε άνθρωπος έχει σκαμπανεβάσματα. Δικαιούται το ντεφορμάρισμα. Δικαιούται τις «κακές» βραδιές. Αυτό που δεν πρέπει να αμφισβητεί κανείς είναι ο χαρακτήρας του, η προσφορά του και κυρίως η ικανότητά του να επιστρέφει όταν τον χρειάζεται η ομάδα.
Ο «εξολοθρευτής» λοιπόν είναι εδώ. Το απέδειξε ξανά. Και θεωρώ ότι είναι το βαρόμετρο του Παναθηναϊκού, όσον αφορά στο φετινό πρότζεκτ των «πράσινων». Γιατί η επιθετική ποιότητα του «Επτάστερου» είναι... αδιανόητη. Ωστόσο, χρειάζεται και η ισορροπία, την οποία ο καλός Γκραντ μπορεί να την κρατήσει.
