Καπουκάκης Blog: Η εβδομάδα των μπασκετικών ονείρων
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον Παναθηναϊκό που ήταν βγαλμένος από μπασκετικά... όνειρα τις τελευταίες επτά ημέρες και αναφέρεται στην ενδεχόμενη παραμονή του Ομέρ Γιούρτσεβεν στον «Επτάστερο».
Ο Γιώργος Καπουκάκης γράφει για τον Παναθηναϊκό που ήταν βγαλμένος από μπασκετικά... όνειρα τις τελευταίες επτά ημέρες και αναφέρεται στην ενδεχόμενη παραμονή του Ομέρ Γιούρτσεβεν στον «Επτάστερο».
Υπάρχουν εβδομάδες που δεν μετριούνται με... ημερολόγιο, αλλά με νικηφόρα αποτελέσματα, χαμόγελα και όμορφο μπάσκετ. Για τον Παναθηναϊκό, αυτή ήταν μία τέτοια εβδομάδα. Η εβδομάδα των μπασκετικών ονείρων.
Σε επτά ημέρες, ο «Επτάστερος» πέτυχε τρεις σερί νίκες στη EuroLeague, αφήνοντας πίσω του μια δύσκολη περίοδο με τις ήττες από Βαλένθια (εντός) και Ολίμπια Μιλάνο (εκτός). Και δεν μιλάμε για απλές νίκες. Μιλάμε για νίκες - δηλώσεις. Για αποτελέσματα που αλλάζουν μία σεζόν, ανεβάζουν το ταβάνι και - κυρίως - χτίζουν πίστη.
Μετά τους Πρωταθλητές Ευρώπης και την πρωτοπόρο της βαθμολογίας, ο Παναθηναϊκός πήγε στο Κάουνας και νίκησε τη Ζάλγκιρις. Μια ομάδα που παραδοσιακά τον δυσκολεύει, ειδικά στην έδρα της. Και το έκανε με τον πιο απαιτητικό τρόπο: επιστρέφοντας από το -14.
Για περίπου 25 λεπτά, η εικόνα ήταν απογοητευτική. Κακή άμυνα στο pick & roll, ελάχιστες κερδισμένες μονομαχίες και προβλήματα στο αμυντικό transition. Ένας Παναθηναϊκός χωρίς ένταση, χωρίς καθαρό μυαλό. Κι όμως, μέσα σε 1,5 περίοδο όλα ανατράπηκαν. Σαν κάποιος να πάτησε έναν διακόπτη.
Το ονειρικό... 15λεπτο του Παναθηναϊκού
Από το 25' και μετά, ο Παναθηναϊκός έγινε ομάδα… ονείρου.
Η «μαγική τριάδα» έκανε τη διαφορά. Πρώτα ο Τζέντι Όσμαν, σε έναν ρόλο που του ταίριαξε απόλυτα και - στη συνέχεια - οι Κέντρικ Ναν και Τι Τζέι Σορτς διέλυσαν κάθε αμυντικό πλάνο της Ζάλγκιρις. Έλεγχος ρυθμού, αποφασιστικότητα, καθαρές αποφάσεις και «βροχή» από τρίποντα. Η λιθουανική άμυνα απλώς δεν άντεξε.
Από ένα σημείο κι έπειτα, ο Παναθηναϊκός έμοιαζε με μηχανή που δεν μπορεί να σταματηθεί. Στο Κάουνας παρουσίασε το προφίλ ομάδας που έχει όλα τα στοιχεία για να κατακτήσει τη EuroLeague. Δεν αναφερόμαστε μόνο στην ποιότητα. Αυτή είναι δεδομένη. Αλλά στον ελίτ χαρακτήρα, την ευελιξία και την προσαρμοστικότητα. Την ικανότητα να απειλεί με κάθε πιθανό τρόπο.
Με τον Όσμαν στο «4» και τον Κένεθ Φαρίντ να δίνει στην άμυνα ένα σημείο αναφοράς, ένα «στοπ» που άλλαξε τις ισορροπίες, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν πήρε τον έλεγχο. Και όταν ο Παναθηναϊκός ελέγχει τον ρυθμό, γίνεται απλά άπαιχτος.
Το πιο σημαντικό; Το έκανε χωρίς τον Κώστα Σλούκα. Χωρίς τον ηγέτη του, που έμεινε στην Αθήνα. Και αυτό λέει πολλά. Για το βάθος, για την αυτοπεποίθηση, για το πόσο ψηλά έχει ορίσει - ή μάλλον καταργήσει - το ταβάνι του.
Το διπλό στο Κάουνας δεν ήταν απλώς μία νίκη. Ήταν μία ακόμα δήλωση. Ότι αυτή η ομάδα, όταν βρίσκει ρυθμό και στις δύο πλευρές του παρκέ, δεν έχει όρια. Και η Ευρώπη το... άκουσε.
Η ενδεχόμενη παραμονή του Γιούρτσεβεν στον Παναθηναϊκό
Σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο παραμονής του Γιούρτσεβεν, προσωπικά με βρίσκει σύμφωνο. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, θα ήταν ρίσκο ο Παναθηναϊκός να προσθέσει έναν παίκτη που δεν γνωρίζει το περιβάλλον, τη φιλοσοφία και τον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, ειδικά αν χρειάζεται χρόνο προσαρμογής.
Ο Γιούρτσεβεν δείχνει βελτιωμένος το τελευταίο διάστημα, όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και πνευματικά. Αν συνεχίσει σε αυτό το επίπεδο συγκέντρωσης και ετοιμότητας, μπορεί να αποδειχθεί πολύ χρήσιμος. Παίκτες αυτού του τύπου - με ικανότητα στο χαμηλό post - είναι πολύτιμοι, ακόμη κι αν έχουν ρόλο τρίτου ψηλού. Βοηθούν στον έλεγχο του ρυθμού, «τιμωρούν» τις άμυνες αλλαγών και δίνουν μια διαφορετική διάσταση στο επιθετικό οπλοστάσιο.
Και σε μια ομάδα που δείχνει έτοιμη να... ονειρευτεί, κάθε σωστή λεπτομέρεια μετράει. Ακόμα και αν πρόκειται για τον Τούρκο σέντερ, που δεν είναι ο πιο... αγαπητές στο «πράσινο» κοινό.
