Παπανικολάου Blog: Ο Μπακασέτας σε δύο κόσμους, η διαχείριση που κάνει τη διαφορά

Η εικόνα του Τάσου Μπακασέτα με τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας απέναντι στη Λευκορωσία ήταν σχεδόν κινηματογραφική.

Ένα γκολ-ποίημα, συμμετοχή σε άλλες δύο φάσεις, ηγετική παρουσία, καθαρό μυαλό, πάθος. Ήταν ο παίκτης που καθοδηγεί, εμπνέει, εκτελεί και δημιουργεί. Και όμως, αυτός ο ίδιος ποδοσφαιριστής, όταν φορά τα πράσινα του Παναθηναϊκού, μοιάζει να χάνεται μέσα στο σύστημα, να παλεύει με τον εαυτό του και να μην βρίσκει ρυθμό.

Η αντίθεση είναι τόσο έντονη που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Πού χάνεται ο Μπακασέτας του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος όταν επιστρέφει στη Λεωφόρο;

Η απάντηση ΔΕΝ είναι μονοδιάστατη

Ο Μπακασέτας είναι ένας ποδοσφαιριστής που χρειάζεται χώρο, ελευθερία και ρόλο-κλειδί για να αποδώσει τα μέγιστα. Στην Εθνική του Γιοβάνοβιτς του έδωσαν ακριβώς αυτό... Την ευθύνη, την εμπιστοσύνη και την τακτική δομή που τον αναδεικνύει.

Ο Μπακασέτας είναι ένας μέσος που θέλει να είναι ο άξονας γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η δημιουργία. Να παίζει με παίκτες που τον καταλαβαίνουν, που κινούνται σωστά γύρω του, που του δίνουν επιλογές και του ανοίγουν διαδρόμους.
Στον Παναθηναϊκό, η εικόνα είναι διαφορετική. Ο Βιτόρια, παρά την εμπειρία του, δεν έχει καταφέρει να εντάξει τον Μπακασέτα σε ένα σύστημα που να τον εξυπηρετεί. Ο παίκτης συχνά φαίνεται εγκλωβισμένος, χωρίς καθαρό ρόλο, χωρίς σταθερές συνεργασίες. Οι αριθμοί του, 64 συμμετοχές, 11 γκολ, 6 ασίστ δεν είναι αμελητέοι, ωστόσο δεν αντανακλούν το πραγματικό του ταλέντο.

Το «πρόβλημα» ίσως είναι πιο βαθύ

Η τακτική του Παναθηναϊκού δεν του δίνει την ελευθερία να κινηθεί όπως θέλει, οι συμπαίκτες του δεν του προσφέρουν τις ίδιες επιλογές, και η ψυχολογία του μοιάζει να επηρεάζεται από την έλλειψη σταθερότητας.
Και εδώ έρχεται ο Γιοβάνοβιτς. Ο πρώην τεχνικός του ΑΠΟΕΛ και του Παναθηναϊκού έχει αποδείξει ότι μπορεί να παίρνει το 100% από κάθε παίκτη. Το έκανε στην Κύπρο, το έκανε στην Ευρώπη, το έκανε και στην Ελλάδα.

Η διαχείρισή του δεν είναι απλώς τεχνική είναι ψυχολογική, είναι ανθρώπινη. Ξέρει πώς να "ξεκλειδώνει" τους ποδοσφαιριστές του, να τους δίνει ρόλο, να τους κάνει να νιώθουν απαραίτητοι. Και αυτό ακριβώς έκανε με τον Μπακασέτα στην Εθνική.

Ίσως λοιπόν το πρόβλημα δεν είναι ο ίδιος ο παίκτης. Ίσως δεν είναι καν οι συμπαίκτες του. Ίσως είναι η έλλειψη εκείνου του προπονητή που ξέρει να διαβάζει χαρακτήρες, να χτίζει σχέσεις και να δημιουργεί συνθήκες επιτυχίας.

Ο Μπακασέτας δεν είναι δύο διαφορετικοί ποδοσφαιριστές. Είναι ο ίδιος, αλλά σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα. Και το περιβάλλον, όπως πάντα, κάνει τη διαφορά.