Ο Παναθηναϊκός του Βιτόρια «χτίζει» νέα φιλοσοφία, πάθος και προοπτική
Νέα πρόσωπα, νέα φιλοσοφία, ίδια ψυχή. Ο Βιτόρια χτίζει έναν Παναθηναϊκό που δεν θυμίζει τίποτα από το χθες, αλλά υπόσχεται πολλά για το αύριο.
Νέα πρόσωπα, νέα φιλοσοφία, ίδια ψυχή. Ο Βιτόρια χτίζει έναν Παναθηναϊκό που δεν θυμίζει τίποτα από το χθες, αλλά υπόσχεται πολλά για το αύριο.
Ο Παναθηναϊκός αλλάζει. Όχι με φανφάρες, αλλά με ουσία. Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις. Η νέα σεζόν φέρνει μαζί της μια ριζική ανανέωση στο ρόστερ, στη φιλοσοφία, στην αγωνιστική ταυτότητα. Και αν κάτι είναι ξεκάθαρο, είναι πως η ομάδα δεν χτίζεται απλώς για να συμμετέχει. Χτίζεται για να διεκδικήσει. Για να εμπνεύσει. Για να επιστρέψει εκεί που ανήκει.
Η νέα αγωνιστική δομή
Ο Βιτόρια ξεκινά από τα θεμέλια… την άμυνα! Με τον Καλάμπρια στα δεξιά και τον Κυριακόπουλο στα αριστερά, η ομάδα αποκτά πλάτος και εμπειρία. Στο κέντρο της άμυνας, το δίδυμο Πάλμερ-Μπράουν και Τουμπά δείχνει να συνδυάζει δύναμη και ταχύτητα, ενώ μπροστά τους, ο Τσιριβέγια μαζί με τον Ρενάτο Σάντσες που αναμένεται να ανακοινωθεί, θα προσφέρουν ισορροπία και δημιουργία.
Για τον Ισπανό μέσο έχουμε ήδη ένα πρώτο δείγμα, και είναι αρκετά θετικό. Δεν είναι σε καμία περίπτωση ο παίκτης-«σταρ» το αντίθετο θα έλεγε κανείς. Είναι όμως ο ποδοσφαιριστής που δίνει απόλυτη ουσία στον χώρο του κέντρου, κάνει όλη τη «βρόμικη δουλειά» αθόρυβα και προσφέρει ισορροπία στο «τριφύλλι».
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει η συνεργασία του με τον Ρενάτο Σάντσες, ο οποίος βάσει βιογραφικού αναμένεται να δώσει περισσότερα στο δημιουργικό και μεσοεπιθετικό κομμάτι. Το «δεκάρι» που πρόκειται να αποκτηθεί θα είναι το κομμάτι που θα συμπληρώσει το παζλ της μεσαίας γραμμής, είτε αυτός ο παίκτης λέγεται Ουναΐ, Ταμπόρδα ή ακόμη και κάποιο άλλο όνομα-έκπληξη.
Είναι γεγονός ότι η προσθήκη στο «10» έχει καθυστερήσει αρκετά. Ωστόσο, όπως γνωρίζουμε καλά, η Ελλάδα δεν αποτελεί ακόμη την πρώτη επιλογή για παίκτες κορυφαίας κλάσης. Παρ’ όλα αυτά, η προσπάθεια γίνεται, και οφείλουμε να κάνουμε υπομονή και να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος.
Τα «φτερά» της επίθεσης
Στα άκρα, ο Τετέ και ο Πελίστρι προσφέρουν ταχύτητα και κάθετο παιχνίδι, ενώ ο Τζούρισιτς, παρά τον ανταγωνισμό από τον Ζαρουρί, κρατά τη θέση του με εμπειρία και ποιότητα. Στην κορυφή, ο Ιωαννίδης παραμένει σημείο αναφοράς, εκτός αν η μεταγραφή του υλοποιηθεί, οπότε θα δούμε νέο πρόσωπο στη θέση του.
Η αμυντική ασφάλεια
Η εικόνα του Παναθηναϊκού μεσοαμυντικά είναι εντυπωσιακή. Η ομάδα δεν δίνει εύκολα φάσεις, δεν πανικοβάλλεται, δεν χάνει τη συνοχή της. Η Σαχτάρ, που διέλυσε την Μπεσίκτας με έξι γκολ, δεν κατάφερε ούτε ένα απέναντι στους «πράσινους». Αυτό λέει πολλά.
Ευρωπαϊκή προοπτική
Η πρόκριση στη League Phase του Europa League δεν είναι απλώς στόχος, είναι μοχλός εξέλιξης. Με περισσότερα παιχνίδια, μεγαλύτερη εμπειρία και αυξημένες απαιτήσεις, ο Παναθηναϊκός θα έχει την ευκαιρία να δοκιμάσει το βάθος του ρόστερ και να δώσει ευκαιρίες σε όλους. Ο Ζαρουρί, για παράδειγμα, μπορεί να μην έχει εγκλιματιστεί ακόμα, αλλά η σεζόν είναι μεγάλη.
Ο Βιτόρια και η αλλαγή νοοτροπίας
Ο Πορτογάλος τεχνικός έχει πετύχει κάτι σπάνιο, να αλλάξει ριζικά την ψυχολογία όχι μόνο της ομάδας, αλλά και του κόσμου που την ακολουθεί. Η ανατροπή απέναντι στη Σαμσουνσπόρ δεν ήταν απλώς μια νίκη. Ήταν ένα ηχηρό μήνυμα. Ένα μήνυμα ότι αυτή η ομάδα έχει ψυχή, πάθος και προοπτική.
Όσο ο κόσμος βλέπει έναν Παναθηναϊκό που δουλεύει, εξελίσσεται και παλεύει, τόσο περισσότερο επιστρέφει στο γήπεδο. Και αυτό είναι κάτι που είχαμε να δούμε από την εποχή του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, όταν η συσπείρωση των φιλάθλων είχε φτάσει σε πρωτοφανή επίπεδα.
Ίσως ο Πορτογάλος να καταφέρει κάτι αντίστοιχο σε συνδυασμό με μια πιο ανταγωνιστική ομάδα εντός των τεσσάρων γραμμών, να ξαναχτίσει αυτόν τον δεσμό με τον κόσμο!
Ο φετινός Παναθηναϊκός δεν είναι απλώς ένα νέο σύνολο παικτών. Είναι μια νέα ιδέα. Μια νέα φιλοσοφία. Ένα νέο όραμα. Και αν συνεχίσει στον ίδιο δρόμο, δεν αποκλείεται να τον δούμε ξανά εκεί που τον θέλει η ιστορία του... στην κορυφή!
